Hejj
Chyba już nie będę tutaj pisała ... narazie zawieszam ten blog ... dlatego że nie mam czasu !
Przepraszam Was za to no ale coż ... <3
Narkaa . <3333333
+ Kocham Ciebie Skarbie <3
sobota, 25 lutego 2012
niedziela, 12 lutego 2012
Siemaa
Długo mnie nie było dlatego że dzisiaj spałam u Ciotki a wcześniej po prostu nie wchodziłam na tego bloga . Wczoraj byłam w Centrum na zakupach . Kupiłam sobie Maskarę nową bo tamta już mi się skończyła . Kupiłam również sztuczne rzęsy na karnawał , taki czarne ze srebrnym brokatem . Dobra będę już kończyła chyba . Idę jeśc galaretkę !
Narxx
piątek, 10 lutego 2012
czwartek, 9 lutego 2012
wtorek, 7 lutego 2012
Rozdział 25
25 rozdział
-Co się tutaj dzieje?! - mówił z przerażoną miną.
Christopher podbiegł do nas, mina Jasminn była bezcenna.
-To ona wszystko zaczęła. - Mówiła Jasminn, poleciały jej łzy, ale to było tylko na pokaz.
-Poniżyła mnie... Chce mi Ciebie zabrać dziwka !
-Nie no teraz to przesadziłaś ! Wyjdź stąd ! - krzyczał Chris
Spojrzałam niepewnie na niego, a za chwilę na Jasminn, patrzyła na niego jak jakaś nienormalna. Chyba nie wzięła tego do siebie, myślała że on sobie żartuje.
-Wyjdź stąd powiedziałem ! Za chwilę wywalę cię stąd siłą!
Jasminn spojrzała na niego, powiedziała coś pod nosem i wyszła.
-Naucz się drzwi zamykać - powiedziałam, wyszła jak z obory.
-Z Tobą to się jeszcze policzę wariatko.
Christopher podał mi rękę i pomógł wstać. Byłam trochę obolała ale to i tak parę małych siniaków. Usiedliśmy na kanapie, rozmawialiśmy szczerze o Jasminn. On nie wiedział że ona taka jest.
-Nie zamierzam się już z nią spotykać - odparł.
***
Tydzień później *
Będąc wczoraj na kolacji dowiedziałam się że Victoria wprowadza się do ojca. Ja natomiast mam zamieszkać z Chrisem, mam zająć pokój Victorii. Chris pomógł mi przewieść wszystkie moje rzeczy. Nawet zrobiłam mały remont w pokoju, musiałam go przemalować, i przestawiłam niektóre meble. Martwiła mnie tylko jedna rzecz...Przez cały tydzień nie miałam kontaktu z Justinem. Ja tak bardzo za nim tęsknie, chciała bym chodź na chwile usłyszeć jego głos. Christopher pocieszał mnie jak może, widać było że się o mnie martwił. Mówił że Justin nie zasługuje na kogoś takiego jak ja. Jego zdaniem powinnam znaleźć kogoś kto bardziej się mną zajmie i mnie nie zostawi. Niestety kocham go i nic tego nie zmieni. Pod wieczór postanowiłam że przejdę się w jedno miejsce, chciałam chodź na chwilę urwać się od tego świata. Zostawiłam telefon w domu, wzięłam tylko sweterek i wyszłam. Szłam około 20 minut... Od razu wróciły wszystkie wspomnienia. Gdy ujrzałam dwa wodospady łzy spływały mi po policzkach, ruszyłam w ich stronę, usiadłam na jednej ze skał, na tej samej co wtedy... Ciarki przeszły przez całe moje ciało. Miałam wrażenie że jestem z nim... Zamknęłam oczy i poniosłam się fantazji, wyobrażałam sobie że Justin jest przy mnie, to było takie wspaniałe uczucie. Spojrzałam na swoją bransoletkę, to miłe jak osoba którą kochasz myśli o Tobie. Robiło się już ciemno więc zaczęłam się zbierać, mogła bym tu siedzieć godzinami, to jest wspaniałe miejsce. Gdy tu jestem najlepsze wspomnienia wracają. Zebrałam się i wróciłam do domu. Chris już na mnie czekał z kolacją. Zjadłam i poszłam się odświeżyć. Nagle Chris mnie zawołał... Zeszłam na dół i spytałam o co chodzi:
-Nie chciałem Ci mówić...Ale nie mam zamiaru Ci tego nie pokazywać, to twoje życie i ty sama zrobisz jak będziesz chciała.
-A o co chodzi ?
-Dostałaś list od Justina.
Normalnie aż podskoczyłam z podekscytowania, nie spodziewałam się tego, jestem wdzięczna że Chris mi o tym powiedział, równie dobrze mógł mi go nigdy nie pokazać. Podbiegłam do niego i dałam mu całusa w policzek.
-Dzięki.
-Wahałem się czy ci go dać, ale nie jestem taki, to twoje życie.
Od razu wyjął go z szafki i mi go wręczył.
-List przyszedł dzisiaj - powiedział z uśmiechem.
Wzięłam go i poszłam przeczytać go do pokoju. Usiadłam na łóżku i patrzyłam się chwilę bez sensu na kopertę. Może dlatego że się trochę obawiałam... Niby chciałam wiedzieć co piszę, ale bałam się że to może nas dotyczyć w złym sensie. W końcu dzieli nas taka odległość ...
24 rozdział
Miałam mętlik w głowie... Patrzyłam się w jedno miejsce, patrzyłam tam gdzie zobaczyłam go ostatni raz. Nie wiedziałam co się ze mną dzieje. Poczułam wibracje telefonu, dostałam wiadomość, ale nie byłam w stanie jej odczytać, więc zignorowałam to. Czułam taki wewnętrzny ból, który paraliżował całe moje ciało. Przez cały ten czas miałam zamknięte oczy, chciałam aby to był tylko zły sen, i kiedy otworze oczy nie będzie tego. Łzy leciały mi po twarzy litrami, nagle poczułam znajomy zapach. Nawet nie zauważyłam a byłam już w samochodzie, w objęciach Chrisa. Zawiózł mnie do siebie do domu. Będąc już w domu Chris zaniósł mnie do siebie do pokoju. Od razu oklapłam na łóżko, zalana łzami. Położyłam się twarzą na poduszkę.
-Jeśli tylko będziesz czegoś potrzebować to zawołaj - Powiedział spokojnym głosem.
-Nie idź nigdzie. Proszę, zostań ze mną, nie chce być sama - Powiedziałam cicho.
Jestem i tak bardzo wdzięczna Chrisowi że to dla mnie robi. To wiele dla mnie znaczy. Jest dla mnie jak starszy brat którego zawsze chciałam mieć.
***
Musiałam przysnąć, obudziłam się w nocy przy boku Christophera, który cały czas czuwał nade mną.
-Dziękuje Ci za wszystko - Powiedziałam
-Nie ma za co - Uśmiechnął się i dał mi całusa w czoło. Trochę ochłonęłam. i tak było mi bardzo ciężko. Nagle przypomniało mi się że na lotnisko dostałam jakąś wiadomość. Sięgnęłam po telefon i odebrałam wiadomość. Dowiadując się że to od Justina telefon aż wypadł mi z rąk, przez chwile nie wiedziałam co się dzieje, tak działają na mnie emocje.
Nie wiedziałem...
Dostałem wiadomość że z nami koniec...
Teraz już wiem.
Bardzo Cię kocham,
jak będę na miejscu to przedzwonię do Ciebie. Justin.
Po tej wiadomości poczułam się znacznie lepiej. Wiedziałam że sprawa się wyjaśniła, że jest dobrze. Nie mogłam się doczekać na telefon od Justina. Bardzo go kocham. Jak pomyśle że dzieli nas tyle kilometrów to aż słabo się czuje. Do rana już nie spałam, byłam jak pobudzona. Christopher spał jak zabity, nie chciałam go budzić. W końcu był zmęczony po tym wszystkim. Wzięłam tylko swoje rzeczy i wyszłam po cichu z pokoju. Poszłam ogarnąć się do łazienki, wzięłam orzeźwiający prysznic. Wyszłam z łazienki i poszłam na dół do salonu. Nie chciałam żeby Christopher się obudził. Wchodząc do salonu zobaczyłam na stole włączonego laptopa. Pozwoliłam sobie popatrzeć. Była włączona jakaś rozmowa, z tego co widziałam to Chris kogoś poznał. Ale nie chciałam czytać jego prywatnych rozmów więc odeszłam od laptopa. Rozłożyłam się na kanapie, podłożyłam ręce pod głowę i rozmyślałam, do puki nie zadzwonił telefon. Czułam przyśpieszone bicie serca. Dzwonił Justin...
-Cześć! - mówiłam podekscytowana.
-Cześć kochanie
To było cudowne uczucie usłyszeć jego głos
-Nie wierze w to co się stało... Dlaczego on nam to zrobił... Aż tak nas nienawidzi ?
-Ja po przeczytaniu listu myślałam że się zabije z bólu, tak mnie to bolało.
-Ja podobnie! To było dla mnie trudne. Nie wyobrażam sobie życia bez Ciebie. Pamiętasz jak się chciałem z Tobą spotkać po wypisaniu Ciebie ze szpitala ?
-Pamiętam
-Wtedy chciałem Ci powiedzieć, a raczej się spytać czy nie poleciała byś ze mną. Nie chciałem Ciebie zostawiać... Chciałbym żebyś zawsze była przy mnie. Kocham Cię !
-Naprawdę ? - mówiłam to ze łzami w oczach, smutno mi się zrobiło.
-Jasne - Powiedział pewnym głosem.
-A kiedy tu wrócisz ? Ja już za Tobą tęsknie.
Rozległa się głucha cisza, przez chwile nikt się nie odzywał
-Halo ? Justin jesteś tam ?!
-Jestem jestem !
-Jeszcze nie wiem. To nie zależy ode mnie. Jak bym mógł to bym nawet dzisiaj wrócił do Ciebie. Wiem tylko że nie szybko wrócę. Jak będzie trzeba to przylecisz do mnie, pobędziemy sobie razem trochę. W najbliższym czasie pomyślimy o tym.
Usłyszałam jak ktoś wołał Justina.
-Musze już kończyć, będę do Ciebie dzwonił. Trzymaj się kochanie.! - powiedział
-Cześć, kocham Cię.
Po tej rozmowie było mi lepiej. Całkiem inaczej się czułam jeszcze przed rozmową ze mną, nie mogę tylko uwierzyć że Justin chciał zabrać mnie ze sobą. Bardzo mi na nim zależy i nie chce go stracić, mam nadzieje że nie dojdzie drugi raz to takiej sytuacji. Przez okno zauważyłam że jakaś dziewczyna zbliża się do drzwi, Minęła krótka chwila i zapukała. Otworzyłam jej...
-Jest Christopher ?
-Jest, ale śpi, przekazać mu coś ?
Dziewczyna na mnie spojrzała i weszła sobie jak do obory. Weszła do góry jakby była w swoim domu. Powiedziałam jej że Chris śpi a ona jeszcze hałas robi... Wredna baba, gdzie ona się wychowała?!-Myślałam
Nagle z góry zszedł Christopher razem z tą dziewczyną.
-Poznaj Jasminn, moją dziewczynę.
-Spojrzałam na nią i wyciągnęłam do niej rękę, chwilę się wahała.
-Jestem Isabell.
Widziałam jak mnie mierzyła, głupia...
Christopher poszedł na chwile do góry a Jasminn naskoczyła na mnie:
-Wiem że Chris Ci się podoba ale on jest mój, spadaj stąd młoda.
-Taa, sama stąd spadaj jak ci się coś nie podoba, ja mam chłopaka dla Twojej wiadomości. Wracaj do obory czy skąd tam przyszłaś.
Ta głupia świnia się na mnie rzuciła. Spadłam na ziemie i walnęłam głową o podłogę, Czułam ból który mnie przeszywał.
-Powiedz to jeszcze raz, a Cię załatwię. - krzyczała ciągnąc mnie za włosy.
-Możesz mi naskoczyć, Ciebie mam słuchać ? Nie rozśmieszaj mnie.
Chciała mi przywalić ale Christopher zbiegł na dół...
Mój fotoblog ! <33 !!!!!!!!!!! <3333333333
Puf ;>
Hejoł!
Dzisiaj nie napiszę tak dużo jak wczoraj ale ... no ... może ... noo chyba coś napiszę no ale nie dużo nie? Dzisiaj dzień nawet fajny. No nawet nie nawet tylko bardzo fajny. Byłam w bibliotece i wypożyczyłam dwie książki i jeden słownik : Książkę : Meisje , 15 , mooi maar maf i Ik kom altijd uit bij jou. Aaa ... jeszcze słownik : Italiaans !! <33 czyli że WŁOSKI <3. Oczywiście książki nie polskie tylko Nederlandzkie. Muszę się nauczyc trochę czytac Nederlandzkiego. I w ogóle słów muszę się nauczyc bo jeszcze wszystkich nie umiem.<33.Teraz oglądam M jak Miłośc xdd. Nie wiem czy dzisiaj wstawię jakieś zdjęcia ... ale ... chyba tak bo mam nowe ale chtba wstawię stare ... lub te nowe. Chyba już więcej nic nie napiszę ... ale wstawię zdjęcia ... jednak wstawię co mi zaszkodzi !! <33 Proszę a oto one :
Hahaha : jaaa !! <33
Następna jaa !
Kiciuś . Śliczne ma okaa !! <33
Bożee jak ja go kochaam !! <33
Jaki języczeek !! <33
Oooo ;> Języczeek !! <3
Mooje OCZKA !! <33
Włoski i kawałeczek rzęsy ! <3 Uuf !! ; > Puuf !! ; >
Dzisiaj nie napiszę tak dużo jak wczoraj ale ... no ... może ... noo chyba coś napiszę no ale nie dużo nie? Dzisiaj dzień nawet fajny. No nawet nie nawet tylko bardzo fajny. Byłam w bibliotece i wypożyczyłam dwie książki i jeden słownik : Książkę : Meisje , 15 , mooi maar maf i Ik kom altijd uit bij jou. Aaa ... jeszcze słownik : Italiaans !! <33 czyli że WŁOSKI <3. Oczywiście książki nie polskie tylko Nederlandzkie. Muszę się nauczyc trochę czytac Nederlandzkiego. I w ogóle słów muszę się nauczyc bo jeszcze wszystkich nie umiem.<33.Teraz oglądam M jak Miłośc xdd. Nie wiem czy dzisiaj wstawię jakieś zdjęcia ... ale ... chyba tak bo mam nowe ale chtba wstawię stare ... lub te nowe. Chyba już więcej nic nie napiszę ... ale wstawię zdjęcia ... jednak wstawię co mi zaszkodzi !! <33 Proszę a oto one :
poniedziałek, 6 lutego 2012
Hejo !
Wczoraj tak wgl to miałam karę na komputer,haha xd ale tylko jeden dzień to co to za kara,pfff.Nie wiem co dzisiaj mam napisac tak wgl to nie chce mi sie nic pisac dlatego ze zaraz bede czytala ksiazke.Ufff.Nie chce mi sie czytac ksiazki ale musze bo dawno nie czytałam.Wiec dzisiaj chyba duzo nie napisze tutaj.<33.I love you so much!<33.Pamiętaj!.Wiec potem wstawie kilka moich i nie tylko moich wiec kilka roznych zdjec.Wiem ze i tak nikt nie czyta tego co ja tu pisze ale no pisze to dla siebie i moze jakas moja kolezanka to przeczyta ale nie jestem pewna.No wiec juz chyba schodze z komputera i ide czytac ksiazke.Aah i jeszcze mam dodac te moje i nie moje zdjecia.Wiec dodaje.A oto kilka moich(i kotka)zdjęc na śniegu.Haha xd,ale sie dzialo.Zdjęcia robila moja kolezanka.Haha xddd.No nie mogee!!<333.Hahahahahahahaha xdddd.<333333.Okej juz musze przestac.
Ja
Ja
Ja
Ja
Ja
Ja
Kiciuś !! <33
Jaa <3
Następne zdjęcie Kiciusia !! <333
Chyba już bedę kończyła i idę wreszcie czytac tą książkę ...
To narka i jutro obiecuję ze coś napisze !! <333
I Love You So Much !!! <333
Wczoraj tak wgl to miałam karę na komputer,haha xd ale tylko jeden dzień to co to za kara,pfff.Nie wiem co dzisiaj mam napisac tak wgl to nie chce mi sie nic pisac dlatego ze zaraz bede czytala ksiazke.Ufff.Nie chce mi sie czytac ksiazki ale musze bo dawno nie czytałam.Wiec dzisiaj chyba duzo nie napisze tutaj.<33.I love you so much!<33.Pamiętaj!.Wiec potem wstawie kilka moich i nie tylko moich wiec kilka roznych zdjec.Wiem ze i tak nikt nie czyta tego co ja tu pisze ale no pisze to dla siebie i moze jakas moja kolezanka to przeczyta ale nie jestem pewna.No wiec juz chyba schodze z komputera i ide czytac ksiazke.Aah i jeszcze mam dodac te moje i nie moje zdjecia.Wiec dodaje.A oto kilka moich(i kotka)zdjęc na śniegu.Haha xd,ale sie dzialo.Zdjęcia robila moja kolezanka.Haha xddd.No nie mogee!!<333.Hahahahahahahaha xdddd.<333333.Okej juz musze przestac.
Ja
To narka i jutro obiecuję ze coś napisze !! <333
I Love You So Much !!! <333
poniedziałek, 30 stycznia 2012
Haaaaaa!
Haaaaaa!
Ale języyk!!Hahahaha!! " Przed chwilką wróciłam z Centrum.Byłam w Colorycie i jeszcze w Media Markt.Patrzyłam gry.Chciałam kupic GTA ale nie mogłam znaleśc.Uffff.Hahahahahahhaa!Wchodziłam jeszcze na Facebooka na I Podzie i I Padzie.Patrzyłam jeszcze komórki.Moją patrzyłam ale jej nie było.Był tele mojej mamy.Łeeeee...nie ma mojego.!Koło mnie leży teraz koteek!I mi przeszkadza bo zajmuje kanapę.!!;(.Yy liże sie teraz...A ja zaraz będę kanapeczki z dżemem jadła i piła cieplutkie mleczko z miodzikiem.Hahaha!
Naaraa!
niedziela, 29 stycznia 2012
Vandaag !!
Siemanko,siemanko!
Dzisiaj Niedziela,haha,jutro do szkoły.Ale ja mam jeszcze jeden dzień wolnego bo autobusy strajkują.Hahaha.Ja to się bardzo cieszę.Nie wiem czy mój bus będzie,ale no po co wstawac i patrzec czy będzie,lepiej polezec dłużej.Trzy dni pod rząd wolnego.Fajnoo.
Nie dawno była u mnie ciocia z Lili i Kirusię.Kira jak zwykla się bawiła.Haha.Biegała i zwiedzała dom...Teraz Koteczek leży sobie na kanapie i śpi.
A ja pisze z kolegami i koleżankami na Facebooku.
Chyba będę już kończyła...
Baaj,baaj!
Siemanko,siemanko!
Dzisiaj Niedziela,haha,jutro do szkoły.Ale ja mam jeszcze jeden dzień wolnego bo autobusy strajkują.Hahaha.Ja to się bardzo cieszę.Nie wiem czy mój bus będzie,ale no po co wstawac i patrzec czy będzie,lepiej polezec dłużej.Trzy dni pod rząd wolnego.Fajnoo.
Nie dawno była u mnie ciocia z Lili i Kirusię.Kira jak zwykla się bawiła.Haha.Biegała i zwiedzała dom...Teraz Koteczek leży sobie na kanapie i śpi.
A ja pisze z kolegami i koleżankami na Facebooku.
Chyba będę już kończyła...
Baaj,baaj!
sobota, 28 stycznia 2012
czwartek, 26 stycznia 2012
Heeeeej!
<33333
Siema,siema!
Oooooh.Super dzień.Nawet,nawet.Robiliśmy teatrzyki.Z pudełek po butach.Trzeba było przynieśc jakieś tam materiały.Ja zapomniałam.;(((.Ale pani mi dała pudełko a materiały od każdej osoby po trochu.Robiłam to z Klaudią bo ona też zapomniała wszystkiego!...
Śpię dzisiaj u siostry!A jutro jadę do Zoo w Antwerpen.Hihi...fajnie napewno będzie.Jak chcecie to mogę opisac ten dzień ale jutro!Jak będę miała czas oczywiście!
Okok chyba już będę kończyła.
Paa!
środa, 25 stycznia 2012
wtorek, 24 stycznia 2012
STOP A.C.T.A!!!!
No
i wreszcie już po filmach.Ale dużo nie napisze bo zaraz idę spaac
ponieważ jestem zmęczona.Muszę jeszcze jeden wpis na Fotoblogu
napisac.To nie fair!!Nie będzie można ściągac piosenek z interentu i
filmów też!!I z kąd ja mam ściągac moje piosenki na telefon lub MP4??
Hahhahaha
jestem w związku z koleżanką na Facebooku.Ale to tylko tak dla
żartów.Hahahahaha!!!!Umówiłyśmy się tak w szkole że ja jej wyślę
zaproszenie do bycia razem w związku!!!
O
kulisy"M jak Miłośc".Oglądam jak zwykle!!!Mój ulubiony program.Znaczy
jest na drugim miejscu bo na pierwszym są"Barwy Szczęścia".
Łeeeee!!A jak będę miała nowe piosenki jakieś to już nie będę mogła ściągnąc...Głupie to wszystko !!!!
STOOOOOOP A.C.T.A !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
<3333333333333333333333333333333333333
Ten wcześniejszy wpis był bez sensu bo spamowałam go z Fotobloga i
tam pisało jak chcecie wejśc na mojego bloga to wejdźcie i podałam
stronę ale jak coś to spamowałam,nie?I tak nikt tego nie czyta,ale piszę
to dla siebie też.Więc?W następnym wpisie napiszę o Dzisiejszym
dniu.Był naprawdę super znowu chłopacy...napiszę w następnym wpisie nie
tu!!.
Ok to lecę.Narazie.Ale i tak zaraz napiszę następny wpis!!
<333.
Dzioneek!<33
Siema,siema!
Teraz obiecuję będę pisała coś pod wpisami a nie dodawała tylko zdjęcia lub nic nie pisala tylko cos tam bez sensu.Chociaż i tak nikt tego nie czyta ale tak dla siebie.Więc będę pisała.Lecz nie wiem co mam pisac.Wiem że mam pisac o swoim dniu ale to będzie tylko w jednym wpisie a w drugim co?xd
O niee ACTA!Nie będzie można ściągac piosenek!Nie przeżyję tego!<3333333.Jak nie będzie można ściągac to jak ja mam sobie zgrac piosenki na telefon i MP4 i wgl.!!!!<333.
Jak chcecie to możecie wejśc na mojego bloga ...
http://xseibellox.blogspot.com/
Okej chyba na dzisiaj będę już kończyła.
Narkaa
Pozdrowieniaa!!<333
czwartek, 19 stycznia 2012
Rozdział 20
20 rozdział
Ta myśl do mnie nie dochodziła. Może dlatego że nie chciałam wiedzieć co będzie dalej, czemu akurat on?!
-Czy Christopher już o tym wie ? - spytałam spokojnym głosem
-Jeszcze nie.
-Coo?! Jeszcze mu nie mówiliście ?! - starałam się zachować spokój.
-Zamierzamy mu powiedzieć na dzisiejszej kolacji. Jesteśmy zaproszeni do nich do domu. Rozmawiałem już z lekarzem i zgodził się abyś wyszła na czas kolacji ze szpitala. Poza tym i tak jutro Cię wypiszą.
Ja to jakoś przeżyje, nie wiem jak Christopher, to może być dla niego szok, bardzo boje się jego reakcji. Musiałam się ogarnąć, wyglądałam jak potwór, wolałam nie patrzeć w lustro. Tata pomógł mi się podnieść z łóżka, wziął moje rzeczy i zaniósł do łazienki. Wzięłam orzeźwiający prysznic, od razu poczułam się lepiej. Wygrzebałam jakieś kosmetyki z pudełka. Nałożyłam lekki podkład, pomalowałam rzęsy i użyłam blado różowego błyszczyka. Wybrałam jakieś ubrania z torby, założyłam na siebie czarne rurki, do tego zwykłą ciemno fioletową koszulkę. Minęło pięć minut i byłam gotowa. Tata czekał na mnie na szpitalnym korytarzu, od razu mieliśmy iść na kolacje, na samą myśl miałam dreszcze. Zjechaliśmy windą na dół, wyszliśmy ze szpitala i ruszyliśmy w stronę naszego starego mercedesa. Siadając zapięłam pasy, włączyłam cicho muzykę. Musiałam mieć na prawdę dziwny wyraz twarzy, wszyscy jakoś dziwnie patrzyli, może to z przerażenia. Ja bardzo chce aby mój tata był szczęśliwy, on też zasługuje na miłość, nie mam zamiaru mu w tym przeszkadzać. Nagle samochód się zatrzymał, miałam mętlik w głowie.
-No to jesteśmy na miejscu. - powiedział
Wzięłam głęboki oddech, moje serce zaczęło mocniej bić. Wysiedliśmy z samochodu i ruszyliśmy w stronę drzwi, wzięłam następny głęboki oddech. Tata zapukał do drzwi. Otworzyła Victoria, weszliśmy do środka i stanęliśmy w przed pokoju. Victoria przywitała się z tatą.
-Ty to pewnie jesteś Isabell. - Powiedziała podając rękę.
-Tak - nieśmiało wysunęłam rękę w jej stronę.
-Mów mi po imieniu. Koniecznie musisz poznać mojego syna Christophera.
-Ale my się akurat znamy.
-To dobrze, macie ułatwione zadanie. - powiedziała z uśmiechem.
Rozejrzałam się dookoła. W domu unosił się apetyczny zapach. Czułam świeże pieczywo i parę innych dobrych rzeczy. Weszliśmy do salonu, zajęliśmy miejsca, Christophera nie widziałam.
-Będzie Christopher na kolacji ? - zapytałam
-Oczywiście, będzie za 10 minut, musiał coś załatwić.
Spojrzałam na telefon, dostałam wiadomość od Christophera. Przeprosiłam ich i wyszłam do łazienki.
Isabell gdzie jesteś ?
Byłem przed chwilą w szpitalu,
coś się stało ?
Nie odpisałam mu nic, co miałam mu powiedzieć... że jestem u niego w domu i prawdopodobnie będzie moim bratem?! Przez okno w łazience zauważyłam że Christopher zbliża się do domu. Serce aż mi podskoczyło, słyszałam trzaśnięcie drzwiami wejściowymi. Podeszłam do drzwi od łazienki i słuchałam co się wydarzy. Christopher przywitał się ze swoją mamą i z moim ojcem. On chyba się nie domyślił... Bałam się wyjść z łazienki. Niestety co miałam innego zrobić, przecież nie mogłam tak siedzieć. Wyszłam i ruszyłam w kierunku salonu. Stanęłam jeszcze na chwilkę przed salonem, usłyszałam jak Victoria powiedziała że chce coś ogłosić. Kontem oka zobaczyłam że tata wstał, Victoria go przytuliła i powiedziała:
-Jesteśmy ze sobą.
Christopher się uśmiechnął, przytulił Victorię.
-Ciesze się że kogoś znalazłaś - mówił Christopher.
Nogi zrobiły mi się jak z waty... Weszłam do salonu, Christopher spojrzał na mnie i powiedział
-Isabell co ty tutaj robisz. Szukałem Cię. - powiedział bardzo zdziwiony.
-Mamo dlaczego nie mówiłaś że mam gościa - dodał
Zamurowało mnie, nie wiedziałam co mam powiedzieć, nic nie mogłam z siebie wydusić. Tak jakby odebrało mi mowę. Nastała głucha cisza.
-Isabell była zaproszona na kolacje razem z ojcem. - powiedziała Victoria .
Christopher dopiero wtedy zrozumiał o co chodzi. Było widać że cierpi. Spojrzał mi głęboko w oczy, momentalnie spuścił wzrok na ziemię i wybiegł z domu... Było słychać tylko trzask drzwi. Wybiegłam za nim.
-Christopher czekaj - krzyczałam
-Zostaw mnie !
Tak szybko biegł, że nawet ja bym nie zdążyła go dogonić... Usiadłam na schodach i nie wiedziałam co zrobię...
Ta myśl do mnie nie dochodziła. Może dlatego że nie chciałam wiedzieć co będzie dalej, czemu akurat on?!
-Czy Christopher już o tym wie ? - spytałam spokojnym głosem
-Jeszcze nie.
-Coo?! Jeszcze mu nie mówiliście ?! - starałam się zachować spokój.
-Zamierzamy mu powiedzieć na dzisiejszej kolacji. Jesteśmy zaproszeni do nich do domu. Rozmawiałem już z lekarzem i zgodził się abyś wyszła na czas kolacji ze szpitala. Poza tym i tak jutro Cię wypiszą.
Ja to jakoś przeżyje, nie wiem jak Christopher, to może być dla niego szok, bardzo boje się jego reakcji. Musiałam się ogarnąć, wyglądałam jak potwór, wolałam nie patrzeć w lustro. Tata pomógł mi się podnieść z łóżka, wziął moje rzeczy i zaniósł do łazienki. Wzięłam orzeźwiający prysznic, od razu poczułam się lepiej. Wygrzebałam jakieś kosmetyki z pudełka. Nałożyłam lekki podkład, pomalowałam rzęsy i użyłam blado różowego błyszczyka. Wybrałam jakieś ubrania z torby, założyłam na siebie czarne rurki, do tego zwykłą ciemno fioletową koszulkę. Minęło pięć minut i byłam gotowa. Tata czekał na mnie na szpitalnym korytarzu, od razu mieliśmy iść na kolacje, na samą myśl miałam dreszcze. Zjechaliśmy windą na dół, wyszliśmy ze szpitala i ruszyliśmy w stronę naszego starego mercedesa. Siadając zapięłam pasy, włączyłam cicho muzykę. Musiałam mieć na prawdę dziwny wyraz twarzy, wszyscy jakoś dziwnie patrzyli, może to z przerażenia. Ja bardzo chce aby mój tata był szczęśliwy, on też zasługuje na miłość, nie mam zamiaru mu w tym przeszkadzać. Nagle samochód się zatrzymał, miałam mętlik w głowie.
-No to jesteśmy na miejscu. - powiedział
Wzięłam głęboki oddech, moje serce zaczęło mocniej bić. Wysiedliśmy z samochodu i ruszyliśmy w stronę drzwi, wzięłam następny głęboki oddech. Tata zapukał do drzwi. Otworzyła Victoria, weszliśmy do środka i stanęliśmy w przed pokoju. Victoria przywitała się z tatą.
-Ty to pewnie jesteś Isabell. - Powiedziała podając rękę.
-Tak - nieśmiało wysunęłam rękę w jej stronę.
-Mów mi po imieniu. Koniecznie musisz poznać mojego syna Christophera.
-Ale my się akurat znamy.
-To dobrze, macie ułatwione zadanie. - powiedziała z uśmiechem.
Rozejrzałam się dookoła. W domu unosił się apetyczny zapach. Czułam świeże pieczywo i parę innych dobrych rzeczy. Weszliśmy do salonu, zajęliśmy miejsca, Christophera nie widziałam.
-Będzie Christopher na kolacji ? - zapytałam
-Oczywiście, będzie za 10 minut, musiał coś załatwić.
Spojrzałam na telefon, dostałam wiadomość od Christophera. Przeprosiłam ich i wyszłam do łazienki.
Isabell gdzie jesteś ?
Byłem przed chwilą w szpitalu,
coś się stało ?
Nie odpisałam mu nic, co miałam mu powiedzieć... że jestem u niego w domu i prawdopodobnie będzie moim bratem?! Przez okno w łazience zauważyłam że Christopher zbliża się do domu. Serce aż mi podskoczyło, słyszałam trzaśnięcie drzwiami wejściowymi. Podeszłam do drzwi od łazienki i słuchałam co się wydarzy. Christopher przywitał się ze swoją mamą i z moim ojcem. On chyba się nie domyślił... Bałam się wyjść z łazienki. Niestety co miałam innego zrobić, przecież nie mogłam tak siedzieć. Wyszłam i ruszyłam w kierunku salonu. Stanęłam jeszcze na chwilkę przed salonem, usłyszałam jak Victoria powiedziała że chce coś ogłosić. Kontem oka zobaczyłam że tata wstał, Victoria go przytuliła i powiedziała:
-Jesteśmy ze sobą.
Christopher się uśmiechnął, przytulił Victorię.
-Ciesze się że kogoś znalazłaś - mówił Christopher.
Nogi zrobiły mi się jak z waty... Weszłam do salonu, Christopher spojrzał na mnie i powiedział
-Isabell co ty tutaj robisz. Szukałem Cię. - powiedział bardzo zdziwiony.
-Mamo dlaczego nie mówiłaś że mam gościa - dodał
Zamurowało mnie, nie wiedziałam co mam powiedzieć, nic nie mogłam z siebie wydusić. Tak jakby odebrało mi mowę. Nastała głucha cisza.
-Isabell była zaproszona na kolacje razem z ojcem. - powiedziała Victoria .
Christopher dopiero wtedy zrozumiał o co chodzi. Było widać że cierpi. Spojrzał mi głęboko w oczy, momentalnie spuścił wzrok na ziemię i wybiegł z domu... Było słychać tylko trzask drzwi. Wybiegłam za nim.
-Christopher czekaj - krzyczałam
-Zostaw mnie !
Tak szybko biegł, że nawet ja bym nie zdążyła go dogonić... Usiadłam na schodach i nie wiedziałam co zrobię...
Rozdział 19
19 rozdział
...Justin kazał zamknąć mi oczy. Było trochę chłodno więc wtuliłam się w Justina. W jego ramionach czułam się bezpieczna. Szliśmy około 20 minut. Letnie noce są najkrótsze, powoli zaczęło jaśnieć. Minęło 40 minut, spytałam:
-Daleko jeszcze ?! - spytałam zniecierpliwiona
-Już prawie jesteśmy - powiedział poddenerwowany.
Przez cały ten czas miałam zamknięte oczy. Odruchowo je otworzyłam gdy usłyszałam szum wody. Justin spojrzał na mnie i się uśmiechnął :
-no to jesteśmy - powiedział stawiając mnie na ziemi. Rozejrzałam się dookoła i zaniemówiłam z wrażenia. To było coś cudownego. To był widok którego na pewno nigdy nie zapomnę. To miejsce było magiczne. Kolory były takie żywe. Na przeciwko nas były dwa wodospady, woda była nieziemska... Wokół nas drzewa i skały. Usiadłam na jednej z nich, podkuliłam nogi i obserwowałam wodospad. Chciałam tu zostać... Justin usiadł obok mnie, przytulił mnie.
-To będzie nasze miejsce -powiedział cicho
Spojrzałam na niego i pocałowałam go w policzek.
-Dziękuje - powiedziałam do Justina.
W tej samej chwili Justin wyciągnął coś z kieszeni. To był malutki prezencik. Otworzyłam go, ujrzałam dwie bransoletki z napisem: Na zawsze w moim sercu. Kocham Cię!
Rzuciłam się mu na szyje.
-To na dowód naszej miłości, mam nadzieje że będziesz ją mieć zawsze przy sobie, że będzie Ci zawsze o mnie przypominać. Na wzajem wsunęliśmy sobie bransoletki. Oglądałam ją jeszcze przez chwile, była śliczna. Siedzieliśmy wtuleni w siebie przez dłuższy czas.
-Justin czy będziemy tu jeszcze przychodzić ? - spytałam cicho
-Jasne! To nasze wspólne miejsce, o którym wiemy tylko my. - pocałował mnie w czoło.
Uśmiechając się położyłam głowę na ramieniu Justina. Nie mieliśmy poczucia czasu, było tak miło że mogła bym tam siedzieć i siedzieć. Justin patrząc na zegarek zrobił dziwną minę.
-Musimy już iść - mówił powoli.
-szkoda, chce tu wrócić jak najszybciej.
Justin mnie podniósł, złapał w pasie i wziął na ręce. Oplotłam rękoma o jego szyje.
-Która jest godzina ?! -spytałam zaciekawiona.
-Już nad ranem jest - zaśmiał się.
Powiedziałam Justinowi żeby szedł szybciej, rano miał odwiedzić mnie ojciec. Przed szpitalem wyszłam z objęć Justina, złapał mnie za rękę i szliśmy wolnym krokiem. Idąc holem zauważyłam doktora który kazał mi nie wychodzić z łóżka. Znów wskoczyłam w ramiona Justina, zaczął biec do windy. Ulżyło mi, nacisnęłam tylko przycisk i jechaliśmy do góry. Stanęłam na ziemi i otworzyłam drzwi do mojego oddziału. Weszłam powoli do środka i zobaczyłam mojego ojca. Stanęłam w drzwiach i nie wiedziałam co mam powiedzieć.
-Gdzie ty byłaś ? - mówił podniesionym głosem.
-W toalecie - wymyśliłam coś szybko.
-Jak w toalecie?! Toaleta jest w oddziele. - zrobił się lekko czerwony
Nie wiedziałam co mam powiedzieć, nagle Justin powiedział:
-Dobrze... Isabell chciała tylko rozprostować nogi. Więc przeszliśmy się po szpitalu.
Tata się lekko uśmiechnął.
-Czemu od razu tego nie powiedzieliście?! - zaśmiał się
Położyłam się na łóżku i spojrzałam na rzeczy które tata mi kupił. Justin z nim rozmawiał. Po ich nudnej rozmowie tata chciał powiedzieć mi coś ważnego.
-Wczoraj widziałem że znasz się już z Christopherem.
-Tak, poznaliśmy się na urodzinach Justina.
Już Tobie o tym wspominałem, ale możesz nie pamiętać, poznałem świetną kobietę, nazywa się Victoria, musisz ją koniecznie poznać. Cieszyłam się że znalazł sobie kogoś, tata już dużo przeszedł przykrości w życiu, a teraz widać że jest szczęśliwy. Uśmiechnęłam się do niego, podszedł do łóżka i mnie przytulił. Cieszyłam się z jego szczęścia.
-Rozmawiałaś wczoraj z Christopherem ? - zapytał mnie.
-tak, przyszedł do mnie.
-Dobrze że się już znacie, to jest już czas żeby ci powiedzieć.
-O czym powiedzieć?! - pytałam podekscytowana a zarazem zdenerwowana.
-Christopher jest synem Victorii.
Spojrzałam na ojca z otwartą buzią... Justin wyleciał z oddziału jak piorun. Nie wiedziałam kompletnie co ja mam powiedzieć. Zrobiłam się blada na twarzy...
-coo ? - wykrzyknęłam
-czyli że Christopher będzie moim bratem ?!
...Justin kazał zamknąć mi oczy. Było trochę chłodno więc wtuliłam się w Justina. W jego ramionach czułam się bezpieczna. Szliśmy około 20 minut. Letnie noce są najkrótsze, powoli zaczęło jaśnieć. Minęło 40 minut, spytałam:
-Daleko jeszcze ?! - spytałam zniecierpliwiona
-Już prawie jesteśmy - powiedział poddenerwowany.
Przez cały ten czas miałam zamknięte oczy. Odruchowo je otworzyłam gdy usłyszałam szum wody. Justin spojrzał na mnie i się uśmiechnął :
-no to jesteśmy - powiedział stawiając mnie na ziemi. Rozejrzałam się dookoła i zaniemówiłam z wrażenia. To było coś cudownego. To był widok którego na pewno nigdy nie zapomnę. To miejsce było magiczne. Kolory były takie żywe. Na przeciwko nas były dwa wodospady, woda była nieziemska... Wokół nas drzewa i skały. Usiadłam na jednej z nich, podkuliłam nogi i obserwowałam wodospad. Chciałam tu zostać... Justin usiadł obok mnie, przytulił mnie.
-To będzie nasze miejsce -powiedział cicho
Spojrzałam na niego i pocałowałam go w policzek.
-Dziękuje - powiedziałam do Justina.
W tej samej chwili Justin wyciągnął coś z kieszeni. To był malutki prezencik. Otworzyłam go, ujrzałam dwie bransoletki z napisem: Na zawsze w moim sercu. Kocham Cię!
Rzuciłam się mu na szyje.
-To na dowód naszej miłości, mam nadzieje że będziesz ją mieć zawsze przy sobie, że będzie Ci zawsze o mnie przypominać. Na wzajem wsunęliśmy sobie bransoletki. Oglądałam ją jeszcze przez chwile, była śliczna. Siedzieliśmy wtuleni w siebie przez dłuższy czas.
-Justin czy będziemy tu jeszcze przychodzić ? - spytałam cicho
-Jasne! To nasze wspólne miejsce, o którym wiemy tylko my. - pocałował mnie w czoło.
Uśmiechając się położyłam głowę na ramieniu Justina. Nie mieliśmy poczucia czasu, było tak miło że mogła bym tam siedzieć i siedzieć. Justin patrząc na zegarek zrobił dziwną minę.
-Musimy już iść - mówił powoli.
-szkoda, chce tu wrócić jak najszybciej.
Justin mnie podniósł, złapał w pasie i wziął na ręce. Oplotłam rękoma o jego szyje.
-Która jest godzina ?! -spytałam zaciekawiona.
-Już nad ranem jest - zaśmiał się.
Powiedziałam Justinowi żeby szedł szybciej, rano miał odwiedzić mnie ojciec. Przed szpitalem wyszłam z objęć Justina, złapał mnie za rękę i szliśmy wolnym krokiem. Idąc holem zauważyłam doktora który kazał mi nie wychodzić z łóżka. Znów wskoczyłam w ramiona Justina, zaczął biec do windy. Ulżyło mi, nacisnęłam tylko przycisk i jechaliśmy do góry. Stanęłam na ziemi i otworzyłam drzwi do mojego oddziału. Weszłam powoli do środka i zobaczyłam mojego ojca. Stanęłam w drzwiach i nie wiedziałam co mam powiedzieć.
-Gdzie ty byłaś ? - mówił podniesionym głosem.
-W toalecie - wymyśliłam coś szybko.
-Jak w toalecie?! Toaleta jest w oddziele. - zrobił się lekko czerwony
Nie wiedziałam co mam powiedzieć, nagle Justin powiedział:
-Dobrze... Isabell chciała tylko rozprostować nogi. Więc przeszliśmy się po szpitalu.
Tata się lekko uśmiechnął.
-Czemu od razu tego nie powiedzieliście?! - zaśmiał się
Położyłam się na łóżku i spojrzałam na rzeczy które tata mi kupił. Justin z nim rozmawiał. Po ich nudnej rozmowie tata chciał powiedzieć mi coś ważnego.
-Wczoraj widziałem że znasz się już z Christopherem.
-Tak, poznaliśmy się na urodzinach Justina.
Już Tobie o tym wspominałem, ale możesz nie pamiętać, poznałem świetną kobietę, nazywa się Victoria, musisz ją koniecznie poznać. Cieszyłam się że znalazł sobie kogoś, tata już dużo przeszedł przykrości w życiu, a teraz widać że jest szczęśliwy. Uśmiechnęłam się do niego, podszedł do łóżka i mnie przytulił. Cieszyłam się z jego szczęścia.
-Rozmawiałaś wczoraj z Christopherem ? - zapytał mnie.
-tak, przyszedł do mnie.
-Dobrze że się już znacie, to jest już czas żeby ci powiedzieć.
-O czym powiedzieć?! - pytałam podekscytowana a zarazem zdenerwowana.
-Christopher jest synem Victorii.
Spojrzałam na ojca z otwartą buzią... Justin wyleciał z oddziału jak piorun. Nie wiedziałam kompletnie co ja mam powiedzieć. Zrobiłam się blada na twarzy...
-coo ? - wykrzyknęłam
-czyli że Christopher będzie moim bratem ?!
Rozdział 18
18 rozdział
...To była wiadomość od Christophera,
Nienawidzę tego szczyla Justina !
I On raczej też za mną nie przepada.
Dlatego pytam się Ciebie czy on już sobie poszedł ?!
chciałbym się spotkać.
A nie chce na niego wpaść.
Na początku pomyślałam co za głupek z niego. Niech się ode mnie odczepi. No ale z drugiej strony nie chce się tu nudzić. Odpisałam Christopherowi że może wpaść. Chciałam jakoś się ogarnąć, nie najlepiej wyglądałam. Zadowoliłam się jakimiś tanimi kosmetykami z kiosku szpitalnego. Lekko się pomalowałam i uczesałam. Czekałam około 10 minut i Christopher już był. Przywitałam się z nim, usiadł na krześle koło łóżka szpitalnego.
-Co u Ciebie słychać ? - odparł Christopher
-Hmm poza tym że jestem uwięziona w tym łóżku to nic. - powiedziałam z lekkim uśmiechem
-A tak w ogóle czym się zajmujesz, uczysz się jeszcze ? -zapytałam
- nie, nie uczę się - śmiał się jakby to było oczywiste.
-Uprawiam Skating .
Lekko się uśmiechnęłam. Rozmawialiśmy przez cały czas. Nagle Justin zaczął do mnie dzwonić, odebrałam:
-Cześć
-Cześć kochanie - powiedział Justin dziwnym głosem.
-Słuchaj wpadnę do Ciebie za 5 minut.
Nie zdążyłam nic powiedzieć a Justin się rozłączył.
-Justin przyjdzie do mnie za 5 minut - powiedziałam
Widziałam złość na twarzy Christophera, nie podobało mu się to.
-To niech sobie przychodzi! - powiedział Christopher
Spojrzałam na niego ze zdumieniem. Nagle wszedł Justin, spojrzał krzywo na Christophera.
-Wypad z stąd ! - Justin zaczął krzyczeć.
-A jak nie to co mi zrobisz ?! - odpyskował mu Christopher
-Sam Cię stąd wywalę deblu !
-Uważaj sobie młody, jestem starszy od Ciebie i silniejszy, chyba że chcesz się przekonać! - Krzyczał Christopher.
Mówiłam że mają się uspokoić, że ja ich wywalę, ale mnie ignorowali, jak by mnie tu nie było. Nagle Justin rzucił się na Christophera, spoglądałam na nich, nie mogłam nic zrobić. Christopher obezwładnił Justina:
-I co będziesz tak skakał do starszych?!
Po tych słowach puścił Justina, a ten jak jakiś robot znów rzucił się na Christophera. Nie mogłam na to patrzeć. W pewnym momencie Christopherowi puściły nerwy, strzelił Justinowi w twarz. Popłakałam się... W tym momencie przestali się bić. Justin miał rozciętą skórę na twarzy. Christopher wyszedł z tego bez żadnych większych urazów.
-Czemu wy mi to robicie ?! - powiedziałam do Nich.
Stali bez słowa, powiedziałam że jeden z nich ma wyjść, Christopher wyszedł.
-Justin ja go lubię... Nie potrafisz tego uszanować ?
Kiwnął głową, powiedziałam że ma usiąść koło mnie. Przytuliłam go do siebie.
-Obiecaj że już tego nie zrobisz... - powiedziałam cicho
Spojrzał mi głęboko w oczy
-Obiecuje !
Justin mnie pocałował, czułam że chce już stąd wyjść. Powiedziałam Justinowi żeby wziął mnie na ręce i zniósł na dół. Chciałam chodź na chwile wyjść z tego łóżka. Justin spojrzał na mnie z zastanowieniem i spytał:
-Wiesz że to szalone ? - zaśmiał się
-Wiem, ale chce się stąd wyrwać!
Było już późno więc nie musiałam się obawiać że ktoś przyjdzie a mnie nie będzie. Justin objął mnie rękoma i podniósł z łóżka. Zgasiliśmy światło i zeszliśmy na dół. Otworzył drzwi i wyszliśmy na powietrze. Jak mi tego brakowało - pomyślałam.
-Zabiorę Cię w pewne miejsce - powiedział tajemniczo Justin
...To była wiadomość od Christophera,
Nienawidzę tego szczyla Justina !
I On raczej też za mną nie przepada.
Dlatego pytam się Ciebie czy on już sobie poszedł ?!
chciałbym się spotkać.
A nie chce na niego wpaść.
Na początku pomyślałam co za głupek z niego. Niech się ode mnie odczepi. No ale z drugiej strony nie chce się tu nudzić. Odpisałam Christopherowi że może wpaść. Chciałam jakoś się ogarnąć, nie najlepiej wyglądałam. Zadowoliłam się jakimiś tanimi kosmetykami z kiosku szpitalnego. Lekko się pomalowałam i uczesałam. Czekałam około 10 minut i Christopher już był. Przywitałam się z nim, usiadł na krześle koło łóżka szpitalnego.
-Co u Ciebie słychać ? - odparł Christopher
-Hmm poza tym że jestem uwięziona w tym łóżku to nic. - powiedziałam z lekkim uśmiechem
-A tak w ogóle czym się zajmujesz, uczysz się jeszcze ? -zapytałam
- nie, nie uczę się - śmiał się jakby to było oczywiste.
-Uprawiam Skating .
Lekko się uśmiechnęłam. Rozmawialiśmy przez cały czas. Nagle Justin zaczął do mnie dzwonić, odebrałam:
-Cześć
-Cześć kochanie - powiedział Justin dziwnym głosem.
-Słuchaj wpadnę do Ciebie za 5 minut.
Nie zdążyłam nic powiedzieć a Justin się rozłączył.
-Justin przyjdzie do mnie za 5 minut - powiedziałam
Widziałam złość na twarzy Christophera, nie podobało mu się to.
-To niech sobie przychodzi! - powiedział Christopher
Spojrzałam na niego ze zdumieniem. Nagle wszedł Justin, spojrzał krzywo na Christophera.
-Wypad z stąd ! - Justin zaczął krzyczeć.
-A jak nie to co mi zrobisz ?! - odpyskował mu Christopher
-Sam Cię stąd wywalę deblu !
-Uważaj sobie młody, jestem starszy od Ciebie i silniejszy, chyba że chcesz się przekonać! - Krzyczał Christopher.
Mówiłam że mają się uspokoić, że ja ich wywalę, ale mnie ignorowali, jak by mnie tu nie było. Nagle Justin rzucił się na Christophera, spoglądałam na nich, nie mogłam nic zrobić. Christopher obezwładnił Justina:
-I co będziesz tak skakał do starszych?!
Po tych słowach puścił Justina, a ten jak jakiś robot znów rzucił się na Christophera. Nie mogłam na to patrzeć. W pewnym momencie Christopherowi puściły nerwy, strzelił Justinowi w twarz. Popłakałam się... W tym momencie przestali się bić. Justin miał rozciętą skórę na twarzy. Christopher wyszedł z tego bez żadnych większych urazów.
-Czemu wy mi to robicie ?! - powiedziałam do Nich.
Stali bez słowa, powiedziałam że jeden z nich ma wyjść, Christopher wyszedł.
-Justin ja go lubię... Nie potrafisz tego uszanować ?
Kiwnął głową, powiedziałam że ma usiąść koło mnie. Przytuliłam go do siebie.
-Obiecaj że już tego nie zrobisz... - powiedziałam cicho
Spojrzał mi głęboko w oczy
-Obiecuje !
Justin mnie pocałował, czułam że chce już stąd wyjść. Powiedziałam Justinowi żeby wziął mnie na ręce i zniósł na dół. Chciałam chodź na chwile wyjść z tego łóżka. Justin spojrzał na mnie z zastanowieniem i spytał:
-Wiesz że to szalone ? - zaśmiał się
-Wiem, ale chce się stąd wyrwać!
Było już późno więc nie musiałam się obawiać że ktoś przyjdzie a mnie nie będzie. Justin objął mnie rękoma i podniósł z łóżka. Zgasiliśmy światło i zeszliśmy na dół. Otworzył drzwi i wyszliśmy na powietrze. Jak mi tego brakowało - pomyślałam.
-Zabiorę Cię w pewne miejsce - powiedział tajemniczo Justin
Rozdział 17
17 rozdział
...Widziałam ciemność. To było jak straszny sen z którego nie da się wybudzić. Nie wiedziałam gdzie jestem, słyszałam swoje myśli, to było takie dziwne. Co się ze mną działo? Nie mogłam się poruszyć, czułam się jakbym nie miała ciała, tylko ciemność i moja dusza. Tam gdzie byłam nie dało się określić czasu, nie było tego poczucia upływu. Zastanawiałam się czy tak już będzie zawsze, nie wiedziałam co to za stan. Nie mam kompletnie pojęcia ile minęło czasu, czy to była godzina czy może cały tydzień. Usłyszałam głosy, to byli moi najbliżsi. Słyszałam mojego tatę, Emily, Justina, i trzy inne głosy które słyszałam chyba po raz pierwszy. Później dopiero wiedziałam że jednym z nich był lekarz. Czułam obecność moich najbliższych. Próbowałam mówić ale to było na nic. Wiem że byłam w szpitalu i z tego co usłyszałam leżąc tu, to jestem już od 2 dni. Wszyscy się o mnie martwili. Mój tata się na mnie zawiódł, zaufał mi, myślał że jestem na tyle dorosła że sama sobie poradzę i nie wpadnę na jakiś dziecinny pomysł. Po prostu myślał że dorosłam i jestem dość poważna. Wiem że źle zrobiłam.
***
Słyszałam jakieś hałasy... tak jakby coś się stało... Nagle poczułam że jestem, że wszystko wróciło do normy. Otworzyłam oczy, nade mną stał tłum ludzi.
-Otworzyła oczy - ktoś krzyczał.
Spojrzałam na wszystkich z dziwną miną. Zastanawiałam się czemu oni tak reagują. Lekarze zbliżyli się, spojrzeli na monitor medyczny i powiedzieli:
-Wybudziła się to jest najważniejsze.
Lekarze kazali zostać tylko najbliższym. Został tata i Justin. Wypytywali czy dobrze się czuje. Siedzieli ze mną ale tata musiał jechać, powiedział że jeszcze przyjedzie do mnie. Justin siedział bez słowa, wstał z krzesła i usiadł ze mną na łóżku szpitalnym. Wziął mnie za rękę i powiedział:
-Przepraszam Cię-łza spłynęła mu po policzku, oczy miał czerwone.
-Za to że do tego doprowadziłem.
Nic się nie odzywałam. Czułam że pocałował mnie w czoło i siedział obok. Po chwili weszła Emily i poinformowała mnie że ktoś do pnie przyszedł. Justin wyszedł, a w drzwiach stanął Christopher. Wielki uśmiech pojawił mi się na twarzy. Podszedł do mnie i usiadł obok na krawędzi łóżka.
-Nic Ci nie jest? Jak się czujesz ? - wypytywał
-Nie nic mi nie jest - odpowiedziałam
Cieszyłam się że przyszedł,
-Dziękuje że do mnie przyszedłeś, to dla mnie wiele znaczy.
-Jak się dowiedziałem że ty i Justin mieliście wypadek szybko wsiadłem w auto i przyjechałem.
Uśmiechnęłam się, przepraszam że pytam o to Ciebie, ale czy Justinowi się coś stało ?
-on leżał 24 godziny w szpitalu po tym czasie go wypisali, Justin poobijał się trochę, był potłuczony i złamał żebro. Z tego co wiem to bardzo się o Ciebie martwił. Chodził przybity przez 3 dni. Cyba doszło do niego co ci zrobił, i mogłaś przez to stracić życie.
-to przeze mnie to się stało. - łzy płynęły mi po policzkach
-Ty go już nie broń !
Christopher wyszedł, coś mu najwyraźniej nie pasowało, wszedł Justin .To dziwnie wyglądało cały czas ktoś się przewijał. Zapytał mnie:
-Co on tutaj robi ? Zaraz go wywalę z stąd!
-Nie! Justin ! To mój kolega !
Zgasiłam go tym.
-Justin ja nie mam Ci za złe za ten wypadek, to jest moja wina.
-To jest chyba nasza wina- uśmiechnął się.
-Mają Ciebie za dwa dni wypisać, teraz jesteś już tylko na obserwacji, wiesz jak ja się o Ciebie bałem? Myśl że moje cię stracić... Tak Cię kocham...
Przytulił mnie mocno. Poczułam od niego ciepło. Czułam się taka bezpieczna...
-Ja też Cię kocham - mówiąc to pocałowałam Justina.
Patrząc kontem oka zauważyłam że Christopher wyszedł... On i Justin chyba za sobą nie przepadają - pomyślałam.
Powiedziałam Justinowi że chciała bym pobyć sama i żeby przekazał innym że to już koniec odwiedzin, chciałam po prostu odpocząć. Poskutkowało wszyscy opuścili szpital. Było nudno... nigdy jeszcze nie byłam w szpitalu. Zaczęłam myśleć o Christopherze. Miło mi było że się o mnie martwił, a znam go dopiero od niedawna. To nic że był ode mnie dużo starszy.
Christopher wygląda tak: Zdjęcie ,
Po kilku godzinach nudy dostałam wiadomość. Po przeczytaniu mnie zamurowało...
...Widziałam ciemność. To było jak straszny sen z którego nie da się wybudzić. Nie wiedziałam gdzie jestem, słyszałam swoje myśli, to było takie dziwne. Co się ze mną działo? Nie mogłam się poruszyć, czułam się jakbym nie miała ciała, tylko ciemność i moja dusza. Tam gdzie byłam nie dało się określić czasu, nie było tego poczucia upływu. Zastanawiałam się czy tak już będzie zawsze, nie wiedziałam co to za stan. Nie mam kompletnie pojęcia ile minęło czasu, czy to była godzina czy może cały tydzień. Usłyszałam głosy, to byli moi najbliżsi. Słyszałam mojego tatę, Emily, Justina, i trzy inne głosy które słyszałam chyba po raz pierwszy. Później dopiero wiedziałam że jednym z nich był lekarz. Czułam obecność moich najbliższych. Próbowałam mówić ale to było na nic. Wiem że byłam w szpitalu i z tego co usłyszałam leżąc tu, to jestem już od 2 dni. Wszyscy się o mnie martwili. Mój tata się na mnie zawiódł, zaufał mi, myślał że jestem na tyle dorosła że sama sobie poradzę i nie wpadnę na jakiś dziecinny pomysł. Po prostu myślał że dorosłam i jestem dość poważna. Wiem że źle zrobiłam.
***
Słyszałam jakieś hałasy... tak jakby coś się stało... Nagle poczułam że jestem, że wszystko wróciło do normy. Otworzyłam oczy, nade mną stał tłum ludzi.
-Otworzyła oczy - ktoś krzyczał.
Spojrzałam na wszystkich z dziwną miną. Zastanawiałam się czemu oni tak reagują. Lekarze zbliżyli się, spojrzeli na monitor medyczny i powiedzieli:
-Wybudziła się to jest najważniejsze.
Lekarze kazali zostać tylko najbliższym. Został tata i Justin. Wypytywali czy dobrze się czuje. Siedzieli ze mną ale tata musiał jechać, powiedział że jeszcze przyjedzie do mnie. Justin siedział bez słowa, wstał z krzesła i usiadł ze mną na łóżku szpitalnym. Wziął mnie za rękę i powiedział:
-Przepraszam Cię-łza spłynęła mu po policzku, oczy miał czerwone.
-Za to że do tego doprowadziłem.
Nic się nie odzywałam. Czułam że pocałował mnie w czoło i siedział obok. Po chwili weszła Emily i poinformowała mnie że ktoś do pnie przyszedł. Justin wyszedł, a w drzwiach stanął Christopher. Wielki uśmiech pojawił mi się na twarzy. Podszedł do mnie i usiadł obok na krawędzi łóżka.
-Nic Ci nie jest? Jak się czujesz ? - wypytywał
-Nie nic mi nie jest - odpowiedziałam
Cieszyłam się że przyszedł,
-Dziękuje że do mnie przyszedłeś, to dla mnie wiele znaczy.
-Jak się dowiedziałem że ty i Justin mieliście wypadek szybko wsiadłem w auto i przyjechałem.
Uśmiechnęłam się, przepraszam że pytam o to Ciebie, ale czy Justinowi się coś stało ?
-on leżał 24 godziny w szpitalu po tym czasie go wypisali, Justin poobijał się trochę, był potłuczony i złamał żebro. Z tego co wiem to bardzo się o Ciebie martwił. Chodził przybity przez 3 dni. Cyba doszło do niego co ci zrobił, i mogłaś przez to stracić życie.
-to przeze mnie to się stało. - łzy płynęły mi po policzkach
-Ty go już nie broń !
Christopher wyszedł, coś mu najwyraźniej nie pasowało, wszedł Justin .To dziwnie wyglądało cały czas ktoś się przewijał. Zapytał mnie:
-Co on tutaj robi ? Zaraz go wywalę z stąd!
-Nie! Justin ! To mój kolega !
Zgasiłam go tym.
-Justin ja nie mam Ci za złe za ten wypadek, to jest moja wina.
-To jest chyba nasza wina- uśmiechnął się.
-Mają Ciebie za dwa dni wypisać, teraz jesteś już tylko na obserwacji, wiesz jak ja się o Ciebie bałem? Myśl że moje cię stracić... Tak Cię kocham...
Przytulił mnie mocno. Poczułam od niego ciepło. Czułam się taka bezpieczna...
-Ja też Cię kocham - mówiąc to pocałowałam Justina.
Patrząc kontem oka zauważyłam że Christopher wyszedł... On i Justin chyba za sobą nie przepadają - pomyślałam.
Powiedziałam Justinowi że chciała bym pobyć sama i żeby przekazał innym że to już koniec odwiedzin, chciałam po prostu odpocząć. Poskutkowało wszyscy opuścili szpital. Było nudno... nigdy jeszcze nie byłam w szpitalu. Zaczęłam myśleć o Christopherze. Miło mi było że się o mnie martwił, a znam go dopiero od niedawna. To nic że był ode mnie dużo starszy.
Christopher wygląda tak: Zdjęcie ,
Po kilku godzinach nudy dostałam wiadomość. Po przeczytaniu mnie zamurowało...
Rozdział 16
16 rozdział
Rano Emily poszła już do domu. Nie dawało mi spokoju to co mi powiedziała o Dylanie, chodź bardziej się zastanawiając to Dylan był jakiś inny. Wzięłam sobie poranny prysznic. W tym czasie Justin do mnie zadzwonił.
-Cześć Justin.
-Mam dla Ciebie dobrą wiadomość.
-Jaką? -czułam że specjalnie trzema mnie w niepewności.
-Dzisiaj wracam ! Do zobaczenia wieczorem !
Ucieszyłam się, chodziłam cała podekscytowana. Przez cały czas zerkałam na zegarek, czas płynął bardzo wolno. Mina mi zbledła jak spojrzałam na kalendarz ! Dziś były urodziny Justina. Kompletnie o nich zapomniałam, wyleciało mi z głowy. Chodziłam teraz jak poparzona i zastanawiałam się od czego zacząć.
-Co ja mu kupię ? -mówiłam cały czas pod nosem. Zastanawiałam się co by chciał dostać ode mnie. Nagle wpadała mi do głowy pewna myśl, nie wiedziałam czy dość dobra, zadzwoniłam do Emily:
-Cześć Emi,
-cześć.
-Jest taka sprawa, Justin ma dzisiaj urodziny a ja o nich zapomniałam. Do sklepu nie zdążę już jechać. Musze zrobić coś oryginalnego. Wpadł mi do głowy jeden pomysł...
Opowiedziałam o nim Emily.
Dostałam wiadomość od Justina, napisał mi że będzie za 2 godziny i że mam wpaść bo będzie imprezka, aż podskoczyłam z wrażenia. Przez około godzinę tworzyłam coś dla Justina. Ubrałam się w czarne rurki i turkusową koszule, dodałam do tego szeroki pasek. Ładnie zapakowałam prezent i ruszyłam do Justina. Chciałam spotkać się z nim sam na sam, ale to była chyba impreza dla wszystkich jego znajomych więc mogłam spodziewać się tłumów. Jeszcze nie było widać domu a już było słychać muzykę. Drzwi już były otwarte. Weszłam i się rozejrzałam, wszędzie byli ludzie, niektórych znałam a byli też tacy których pierwszy raz na oczy widziałam. Położyłam prezent na szafce i spojrzałam przez okno gdzie dochodziły jakieś krzyki. To Justin jechał z kumplami. Wszyscy się zlecieli na zewnątrz jak tylko usłyszeli klakson samochodu. Nagle ktoś z tłumu powiedział:
-No nieźle Justin. Mi by starzy nie kupili takiego auta.
Nie wiedziałam że to Justina. To było czarne Ferrari. Mnie nigdy nie było by na takie stać. Po jakimś czasie wszyscy weszli do środka. Impreza zaczęła się rozkręcać. Kontem oka zauważyłam że Justin poszedł do góry, wszyscy byli na dole więc mogłam z nim porozmawiać na spokojnie. Pobiegłam za nim, wszedł do pokoju. Zaczął czegoś szukać, podeszłam do niego.
-Nie wiedziałem że przyszłaś - powiedział zdziwiony
Pocałowaliśmy się... Usiedliśmy na łóżku, nagle powiedział:
-Przepraszam że nie możemy teraz pobyć sobie sami, ale sama wiesz. Mam nadzieje że poczekasz na mnie do końca imprezy, wtedy pobędziemy razem. Pocałowałam go w policzek i podziękowałam (za to że jest). Zeszliśmy razem na duł, Justin poszedł do kumpli się bawić, nie miałam mu tego za złe, w końcu to jego urodziny. Ja też poszłam się bawić. Puszczali super kawałki. Zobaczyłam jak Justin wypił dwa piwa i jakieś wino. Nie chciałam mu nic zabraniać, ale bałam się trochę o niego. Kiedy puścili mój ulubiony kawałek myślałam że się popłacze, chciałam zatańczyć z Justinem, niestety nie było go w pobliżu i był do tego wstawiony. W oddali zauważyłam że muzykę puszcza DJ. Podeszłam do niego i spytałam co słychać. Od razu zaczęliśmy rozmawiać. Christopher tak się nazywa, kocha muzykę. Ma 19 lat. Świetnie mi się z nim rozmawiało. Chciał abym mu podała swój numer telefonu. Zgodziłam się bo był bardzo w porządku. Dalsza rozmowa zaczęła nas wkręcać, nagle poczułam że ktoś mnie pociągnął za rękę, nie zdążyłam się pożegnać z Christopherem. Spojrzałam i się okazało że to Justin. Wyszliśmy na zewnątrz. Spojrzałam na Justina, on chyba nie kontaktował. Był bardzo pijany, znów pociągnął mnie za rękę. Ty razem w stronę samochodu. Powiedziałam że nie wsiadam z nim. Upierał się cały czas, mówił że chce porozmawiać. W końcu uległam i wsiadłam. Nagle usłyszałam że drzwi się zamknęły. Justin coś mówił ale trudno było go zrozumieć. Wyjął gdzieś z tyłu samochodu dwa kieliszki i nalał po winie. Powiedziałam że ja nie pije, cały czas powtarzał że są jego urodziny i muszę zrobić to dla niego. Złapałam nie chętnie za kieliszek i wypiłam małymi łykami. Wszystko było teraz inaczej. Czułam się świetnie, Justin nalewał nam jeszcze wina. Czułam jak bym była w innym świecie. Gdy wino się skończyło zaproponowałam Justinowi aby przejechać się do sklepu po następne. Justin ruszył, poczułam adrenalinę. Chciałam zrobić coś szalonego, kazałam mu się rozpędzić. Nabraliśmy super szybkiej prędkości, cały czas się śmialiśmy do czasu gdy nie zauważyliśmy że zapaliło się czerwone światło i jakieś dziecko przechodziło przez pasy. Justin skręcił, nie zdążył by wyhamować. Nagle poczułam silny ból. Rozbiliśmy się. Czułam smród dochodzący chyba z silnika. Chciałam spojrzeć co z Justinem ale byłam przygnieciona, każdy ruch powodował silniejszy ból, nie mogłam się obrócić. Myślałam że umrę tak mnie bolało, minęło 2 minuty i straciłam przytomność.
Rano Emily poszła już do domu. Nie dawało mi spokoju to co mi powiedziała o Dylanie, chodź bardziej się zastanawiając to Dylan był jakiś inny. Wzięłam sobie poranny prysznic. W tym czasie Justin do mnie zadzwonił.
-Cześć Justin.
-Mam dla Ciebie dobrą wiadomość.
-Jaką? -czułam że specjalnie trzema mnie w niepewności.
-Dzisiaj wracam ! Do zobaczenia wieczorem !
Ucieszyłam się, chodziłam cała podekscytowana. Przez cały czas zerkałam na zegarek, czas płynął bardzo wolno. Mina mi zbledła jak spojrzałam na kalendarz ! Dziś były urodziny Justina. Kompletnie o nich zapomniałam, wyleciało mi z głowy. Chodziłam teraz jak poparzona i zastanawiałam się od czego zacząć.
-Co ja mu kupię ? -mówiłam cały czas pod nosem. Zastanawiałam się co by chciał dostać ode mnie. Nagle wpadała mi do głowy pewna myśl, nie wiedziałam czy dość dobra, zadzwoniłam do Emily:
-Cześć Emi,
-cześć.
-Jest taka sprawa, Justin ma dzisiaj urodziny a ja o nich zapomniałam. Do sklepu nie zdążę już jechać. Musze zrobić coś oryginalnego. Wpadł mi do głowy jeden pomysł...
Opowiedziałam o nim Emily.
Dostałam wiadomość od Justina, napisał mi że będzie za 2 godziny i że mam wpaść bo będzie imprezka, aż podskoczyłam z wrażenia. Przez około godzinę tworzyłam coś dla Justina. Ubrałam się w czarne rurki i turkusową koszule, dodałam do tego szeroki pasek. Ładnie zapakowałam prezent i ruszyłam do Justina. Chciałam spotkać się z nim sam na sam, ale to była chyba impreza dla wszystkich jego znajomych więc mogłam spodziewać się tłumów. Jeszcze nie było widać domu a już było słychać muzykę. Drzwi już były otwarte. Weszłam i się rozejrzałam, wszędzie byli ludzie, niektórych znałam a byli też tacy których pierwszy raz na oczy widziałam. Położyłam prezent na szafce i spojrzałam przez okno gdzie dochodziły jakieś krzyki. To Justin jechał z kumplami. Wszyscy się zlecieli na zewnątrz jak tylko usłyszeli klakson samochodu. Nagle ktoś z tłumu powiedział:
-No nieźle Justin. Mi by starzy nie kupili takiego auta.
Nie wiedziałam że to Justina. To było czarne Ferrari. Mnie nigdy nie było by na takie stać. Po jakimś czasie wszyscy weszli do środka. Impreza zaczęła się rozkręcać. Kontem oka zauważyłam że Justin poszedł do góry, wszyscy byli na dole więc mogłam z nim porozmawiać na spokojnie. Pobiegłam za nim, wszedł do pokoju. Zaczął czegoś szukać, podeszłam do niego.
-Nie wiedziałem że przyszłaś - powiedział zdziwiony
Pocałowaliśmy się... Usiedliśmy na łóżku, nagle powiedział:
-Przepraszam że nie możemy teraz pobyć sobie sami, ale sama wiesz. Mam nadzieje że poczekasz na mnie do końca imprezy, wtedy pobędziemy razem. Pocałowałam go w policzek i podziękowałam (za to że jest). Zeszliśmy razem na duł, Justin poszedł do kumpli się bawić, nie miałam mu tego za złe, w końcu to jego urodziny. Ja też poszłam się bawić. Puszczali super kawałki. Zobaczyłam jak Justin wypił dwa piwa i jakieś wino. Nie chciałam mu nic zabraniać, ale bałam się trochę o niego. Kiedy puścili mój ulubiony kawałek myślałam że się popłacze, chciałam zatańczyć z Justinem, niestety nie było go w pobliżu i był do tego wstawiony. W oddali zauważyłam że muzykę puszcza DJ. Podeszłam do niego i spytałam co słychać. Od razu zaczęliśmy rozmawiać. Christopher tak się nazywa, kocha muzykę. Ma 19 lat. Świetnie mi się z nim rozmawiało. Chciał abym mu podała swój numer telefonu. Zgodziłam się bo był bardzo w porządku. Dalsza rozmowa zaczęła nas wkręcać, nagle poczułam że ktoś mnie pociągnął za rękę, nie zdążyłam się pożegnać z Christopherem. Spojrzałam i się okazało że to Justin. Wyszliśmy na zewnątrz. Spojrzałam na Justina, on chyba nie kontaktował. Był bardzo pijany, znów pociągnął mnie za rękę. Ty razem w stronę samochodu. Powiedziałam że nie wsiadam z nim. Upierał się cały czas, mówił że chce porozmawiać. W końcu uległam i wsiadłam. Nagle usłyszałam że drzwi się zamknęły. Justin coś mówił ale trudno było go zrozumieć. Wyjął gdzieś z tyłu samochodu dwa kieliszki i nalał po winie. Powiedziałam że ja nie pije, cały czas powtarzał że są jego urodziny i muszę zrobić to dla niego. Złapałam nie chętnie za kieliszek i wypiłam małymi łykami. Wszystko było teraz inaczej. Czułam się świetnie, Justin nalewał nam jeszcze wina. Czułam jak bym była w innym świecie. Gdy wino się skończyło zaproponowałam Justinowi aby przejechać się do sklepu po następne. Justin ruszył, poczułam adrenalinę. Chciałam zrobić coś szalonego, kazałam mu się rozpędzić. Nabraliśmy super szybkiej prędkości, cały czas się śmialiśmy do czasu gdy nie zauważyliśmy że zapaliło się czerwone światło i jakieś dziecko przechodziło przez pasy. Justin skręcił, nie zdążył by wyhamować. Nagle poczułam silny ból. Rozbiliśmy się. Czułam smród dochodzący chyba z silnika. Chciałam spojrzeć co z Justinem ale byłam przygnieciona, każdy ruch powodował silniejszy ból, nie mogłam się obrócić. Myślałam że umrę tak mnie bolało, minęło 2 minuty i straciłam przytomność.
Rozdział 15
15 rodział
Miałam wyrzuty sumienia, to było takie jakby poczucie winy. Nie chciałam stracić Justina, On wie że ja go bardzo kocham i na nim mi tylko zależy. To jest jedyna osoba która mnie wypełnia.
2dni później...
Dostałam wiadomość od Justina. Napisał że wyszedł za kaucją. Po tych słowach ulżyło mi, lepiej się poczułam. Nie wiedziałam tylko czy do niego zadzwonić. Myślałam o Justinie przez cały czas. W końcu to on do mnie zadzwonił. Powiedział tylko że musimy się spotkać, zaprosił mnie do siebie. Ubrałam się i wyszłam od razu po telefonie od niego. Całą drogę męczyły mnie przeczucia i bezsensowne myśli. Ustałam koło drzwi, wzięłam głęboki oddech i zapukałam. Justin wpuścił mnie do środka. Usiedliśmy w salonie, kontem oka zauważyłam że nie jesteśmy sami. Dylan kręcił się po jego domu. Udawałam że go nie widzę. Spodziewałam się tego że Justin mi Wygarnie i tak było. Starałam się mu wszystko wyjaśnić. Nagle Justin powiedział:
-Trudno, stało się... i nic tego nie zmieni. Nie obwiniam o to nikogo, mogłaś mieć mi za złe. Z Dylanem się pogodziłem, za dobrze go znam... Ale wiem że kumpel nigdy mnie nie okłamie. Rodzice wpłacili za mnie kaucje i teraz muszę do nich jechać. Nie będzie mnie przez około 2 tygodnie. Mam nadzieje że w tym czasie wszystko przemyślisz. Jeśli do tego czasu nie będziesz gotowa i znów odwalisz taki numer to niestety ale nie będziemy mogli być razem.
Spojrzałam na niego i przytaknęłam. Miał racje musiałam sobie wszystko poukładać, ale co do Dylana to miałam wątpliwości. Justin podszedł to mnie i mnie pocałował. Powiedział że mnie bardzo kocha, ale że nie będzie z kimś kto nie jest wierny.
Justin odprowadził mnie do domu. Przez całą drogę milczałam, czekałam aż on się odezwie. Byłam i tak szczęśliwa jego obecnością, on dodawał mi takiej wewnętrznej siły. Przed domem zapytałam czy wejdzie do środka, Justin odmówił. Powiedziałam że ma mnie pocałować, spojrzał mi głęboko w oczy oplótł mnie rękoma i delikatnie pocałował. Czułam się jak w niebie, nie chce go znowu rozczarować. Powiedziałam cicho że go kocham i nic tego nie zmieni. Lekko uśmiechnął się do mnie. Weszłam do domu i poczułam taki wielki przypływ energii. Nagle Justin zapukał do drzwi, otworzyłam a on powiedział:
-Zapomniałam Ci powiedzieć że dziś wieczorem wyjeżdżam, Jeśli tylko byś chciała to jeszcze przed samym wyjazdem możemy się zobaczyć. Zamurowało mnie i nie wiedziałam co mam powiedzieć, po krótkiej chwili powiedziałam że chętnie. Zamknęłam drzwi i aż krzyknęłam z radości. Cieszę się że Justin dał mi jeszcze jedną szanse, to dla mnie wiele znaczy. Wzięłam długą kąpiel i przygotowałam się do wyjazdu Justina. Pojechałam na dworzec, Justin już tam był. Niestety musiał już wsiadać. Zdążyłam dać mu buziaka na drogę, złapałam go jeszcze za rękę. Przyciągnęłam go do siebie i przytuliłam, powiedział:
-Przecież to tylko niecałe 2 tygodnie...
-Ja Ciebie kocham, nie chce się z Tobą rozstawać nawet na jeden dzień.
Uśmiechnął się i wsiadł do busa. Bus ruszył, posłałam mu jeszcze parę buziaków. Wracając do domu mówiłam sobie że nigdy nie stracę tej szansy, chodź bym miała nie wychodzić ze swojego pokoju... Wieczorem wpadła do mnie Emily, mogłam z nią pogadać o wszystkim. Emi nocowała u mnie, prawie całą noc przegadałyśmy. Byłam w szoku jak mi zdradziła że umówiła się z Dylanem. Miałam mieszane uczucia. Mówiła że Dylan jest ładny ale bardzo dziwny... że zrobił coś czego nie powinien i już się więcej z nim nie spodka... Ostrzegała mnie przed nim, mówiła żebym się z nim nie spotykała. Wierze mojej przyjaciółce dlatego będę na niego uważać...
Miałam wyrzuty sumienia, to było takie jakby poczucie winy. Nie chciałam stracić Justina, On wie że ja go bardzo kocham i na nim mi tylko zależy. To jest jedyna osoba która mnie wypełnia.
2dni później...
Dostałam wiadomość od Justina. Napisał że wyszedł za kaucją. Po tych słowach ulżyło mi, lepiej się poczułam. Nie wiedziałam tylko czy do niego zadzwonić. Myślałam o Justinie przez cały czas. W końcu to on do mnie zadzwonił. Powiedział tylko że musimy się spotkać, zaprosił mnie do siebie. Ubrałam się i wyszłam od razu po telefonie od niego. Całą drogę męczyły mnie przeczucia i bezsensowne myśli. Ustałam koło drzwi, wzięłam głęboki oddech i zapukałam. Justin wpuścił mnie do środka. Usiedliśmy w salonie, kontem oka zauważyłam że nie jesteśmy sami. Dylan kręcił się po jego domu. Udawałam że go nie widzę. Spodziewałam się tego że Justin mi Wygarnie i tak było. Starałam się mu wszystko wyjaśnić. Nagle Justin powiedział:
-Trudno, stało się... i nic tego nie zmieni. Nie obwiniam o to nikogo, mogłaś mieć mi za złe. Z Dylanem się pogodziłem, za dobrze go znam... Ale wiem że kumpel nigdy mnie nie okłamie. Rodzice wpłacili za mnie kaucje i teraz muszę do nich jechać. Nie będzie mnie przez około 2 tygodnie. Mam nadzieje że w tym czasie wszystko przemyślisz. Jeśli do tego czasu nie będziesz gotowa i znów odwalisz taki numer to niestety ale nie będziemy mogli być razem.
Spojrzałam na niego i przytaknęłam. Miał racje musiałam sobie wszystko poukładać, ale co do Dylana to miałam wątpliwości. Justin podszedł to mnie i mnie pocałował. Powiedział że mnie bardzo kocha, ale że nie będzie z kimś kto nie jest wierny.
Justin odprowadził mnie do domu. Przez całą drogę milczałam, czekałam aż on się odezwie. Byłam i tak szczęśliwa jego obecnością, on dodawał mi takiej wewnętrznej siły. Przed domem zapytałam czy wejdzie do środka, Justin odmówił. Powiedziałam że ma mnie pocałować, spojrzał mi głęboko w oczy oplótł mnie rękoma i delikatnie pocałował. Czułam się jak w niebie, nie chce go znowu rozczarować. Powiedziałam cicho że go kocham i nic tego nie zmieni. Lekko uśmiechnął się do mnie. Weszłam do domu i poczułam taki wielki przypływ energii. Nagle Justin zapukał do drzwi, otworzyłam a on powiedział:
-Zapomniałam Ci powiedzieć że dziś wieczorem wyjeżdżam, Jeśli tylko byś chciała to jeszcze przed samym wyjazdem możemy się zobaczyć. Zamurowało mnie i nie wiedziałam co mam powiedzieć, po krótkiej chwili powiedziałam że chętnie. Zamknęłam drzwi i aż krzyknęłam z radości. Cieszę się że Justin dał mi jeszcze jedną szanse, to dla mnie wiele znaczy. Wzięłam długą kąpiel i przygotowałam się do wyjazdu Justina. Pojechałam na dworzec, Justin już tam był. Niestety musiał już wsiadać. Zdążyłam dać mu buziaka na drogę, złapałam go jeszcze za rękę. Przyciągnęłam go do siebie i przytuliłam, powiedział:
-Przecież to tylko niecałe 2 tygodnie...
-Ja Ciebie kocham, nie chce się z Tobą rozstawać nawet na jeden dzień.
Uśmiechnął się i wsiadł do busa. Bus ruszył, posłałam mu jeszcze parę buziaków. Wracając do domu mówiłam sobie że nigdy nie stracę tej szansy, chodź bym miała nie wychodzić ze swojego pokoju... Wieczorem wpadła do mnie Emily, mogłam z nią pogadać o wszystkim. Emi nocowała u mnie, prawie całą noc przegadałyśmy. Byłam w szoku jak mi zdradziła że umówiła się z Dylanem. Miałam mieszane uczucia. Mówiła że Dylan jest ładny ale bardzo dziwny... że zrobił coś czego nie powinien i już się więcej z nim nie spodka... Ostrzegała mnie przed nim, mówiła żebym się z nim nie spotykała. Wierze mojej przyjaciółce dlatego będę na niego uważać...
Rozdział 14
14 rozdział
Cała zbladłam i bez słowa opatrzyłam rany Justinowi. Powiedział mi że pobili się dlatego ponieważ Dylan wygadywał jakieś kłamstwa na mój temat, wtedy cała zdrętwiałam. Nie dochodziła do mnie wiadomość że to o mnie się pobili. Jak oni mogli to sobie zrobić, przecież są przyjaciółmi. Cały czas się zastanawiałam jaki był powód bójki. Nagle ktoś dobijał się do drzwi. Otworzyłam i spojrzałam z niedowierzaniem. Powiedziałam pod nosem: Jeszcze tego brakowało! To była policja, szukali Justina, nie wiedziałam co się dzieje. Justin podszedł do policjantów ci go skuli w kajdanki. Nie byłam w stanie wydusić z siebie żadnego słowa. Po chwili namysłu wzięłam telefon i wybrałam numer do Dylana.
-Co się stało ? Dlaczego się pobiliście?!
-Pobiliśmy się przez Ciebie - mówił opanowany.
-Dlaczego o mnie ?
-Ty się jeszcze pytasz ? Sama powinnaś się domyślać! Powiedziałem mu co robiłaś pod jego nieobecność. Że między nami coś było.
Telefon spadł mi na ziemie. Skuliłam się na łóżku i zaczęłam płakać. Myślałam że już będzie dobrze, a moje problemy dopiero się zaczynały. Justin mi ufał dlatego myśli że to co powiedział Dylan to kłamstwa. Przykro mi było z tego powodu... Przeze mnie rozpada się najlepsza przyjaźń.
***
Chciałam dowiedzieć się czegoś co z Justinem. Ubrałam się i pojechałam na komisariat. Na szczęście mogłam się z nim zobaczyć i porozmawiać. Weszłam do jakiegoś dziwnego pomieszczenia. Czułam się tak jakbym była w domu dla psychicznie chorych ludzi. Pomieszczenie było całe białe. Nie było okien. Po środku stał stolik z trzema krzesłami. Ochroniarz wprowadził Justina. Rzuciłam się mu na szyje. Lekko pocałował mnie w usta. Usiedliśmy na przeciwko siebie. Justin złapał mnie za dłonie patrząc mi przy tym głęboko w oczy. Powiedział że zatrzymają go parę dni w areszcie aż do rozprawy sądowej. Łzy zaczęły spływać mi po policzkach. Nagle powiedział:
-Pobiliśmy się o to... Po prostu Dylan kłamał na Twój temat. Chciał nas rozdzielić, podobasz mu się. Ja zacząłem bójkę. Nie mogłem słuchać tego co on mówił. Miałem się przyglądać jak on mieszał Cię z błotem ?
Justin myślał że Dylan kłamie, Serce mnie bolało na samą myśl o tym wszystkim. Nie mogłam tego przed nim ukryć, prędzej czy później i tak by się wszystko wydało. Ciężko mi było cokolwiek powiedzieć w takiej chwili. Zdania przechodziły mi z trudem przez gardło. Musiałam to z siebie wydusić.
-Justin przykro mi ale... To co mówił Dylan to prawda...
Powoli czułam jak puszczał moje dłonie. Szybkim ruchem wstał i powiedział że to już koniec widzenia. Policjant wyprowadził go... Zdążyłam mu tylko powiedzieć że go kocham. Nie była podana dokładna data rozprawy. To było jeszcze ustalane. Wracając nie mogłam tego przetrawić... zwłaszcza zachowania Dylana. Swojego przyjaciela po sądach będzie ciągał. Oczywiście ja pewnie będę musiała uczestniczyć w rozprawie. To będzie dla mnie przykre doświadczenie, sama sobie to zrobiłam. Zraniłam tylko osobę na której mi zależy... źle się z tym czułam...
Cała zbladłam i bez słowa opatrzyłam rany Justinowi. Powiedział mi że pobili się dlatego ponieważ Dylan wygadywał jakieś kłamstwa na mój temat, wtedy cała zdrętwiałam. Nie dochodziła do mnie wiadomość że to o mnie się pobili. Jak oni mogli to sobie zrobić, przecież są przyjaciółmi. Cały czas się zastanawiałam jaki był powód bójki. Nagle ktoś dobijał się do drzwi. Otworzyłam i spojrzałam z niedowierzaniem. Powiedziałam pod nosem: Jeszcze tego brakowało! To była policja, szukali Justina, nie wiedziałam co się dzieje. Justin podszedł do policjantów ci go skuli w kajdanki. Nie byłam w stanie wydusić z siebie żadnego słowa. Po chwili namysłu wzięłam telefon i wybrałam numer do Dylana.
-Co się stało ? Dlaczego się pobiliście?!
-Pobiliśmy się przez Ciebie - mówił opanowany.
-Dlaczego o mnie ?
-Ty się jeszcze pytasz ? Sama powinnaś się domyślać! Powiedziałem mu co robiłaś pod jego nieobecność. Że między nami coś było.
Telefon spadł mi na ziemie. Skuliłam się na łóżku i zaczęłam płakać. Myślałam że już będzie dobrze, a moje problemy dopiero się zaczynały. Justin mi ufał dlatego myśli że to co powiedział Dylan to kłamstwa. Przykro mi było z tego powodu... Przeze mnie rozpada się najlepsza przyjaźń.
***
Chciałam dowiedzieć się czegoś co z Justinem. Ubrałam się i pojechałam na komisariat. Na szczęście mogłam się z nim zobaczyć i porozmawiać. Weszłam do jakiegoś dziwnego pomieszczenia. Czułam się tak jakbym była w domu dla psychicznie chorych ludzi. Pomieszczenie było całe białe. Nie było okien. Po środku stał stolik z trzema krzesłami. Ochroniarz wprowadził Justina. Rzuciłam się mu na szyje. Lekko pocałował mnie w usta. Usiedliśmy na przeciwko siebie. Justin złapał mnie za dłonie patrząc mi przy tym głęboko w oczy. Powiedział że zatrzymają go parę dni w areszcie aż do rozprawy sądowej. Łzy zaczęły spływać mi po policzkach. Nagle powiedział:
-Pobiliśmy się o to... Po prostu Dylan kłamał na Twój temat. Chciał nas rozdzielić, podobasz mu się. Ja zacząłem bójkę. Nie mogłem słuchać tego co on mówił. Miałem się przyglądać jak on mieszał Cię z błotem ?
Justin myślał że Dylan kłamie, Serce mnie bolało na samą myśl o tym wszystkim. Nie mogłam tego przed nim ukryć, prędzej czy później i tak by się wszystko wydało. Ciężko mi było cokolwiek powiedzieć w takiej chwili. Zdania przechodziły mi z trudem przez gardło. Musiałam to z siebie wydusić.
-Justin przykro mi ale... To co mówił Dylan to prawda...
Powoli czułam jak puszczał moje dłonie. Szybkim ruchem wstał i powiedział że to już koniec widzenia. Policjant wyprowadził go... Zdążyłam mu tylko powiedzieć że go kocham. Nie była podana dokładna data rozprawy. To było jeszcze ustalane. Wracając nie mogłam tego przetrawić... zwłaszcza zachowania Dylana. Swojego przyjaciela po sądach będzie ciągał. Oczywiście ja pewnie będę musiała uczestniczyć w rozprawie. To będzie dla mnie przykre doświadczenie, sama sobie to zrobiłam. Zraniłam tylko osobę na której mi zależy... źle się z tym czułam...
Rozdział 13
13 rozdział .
W jednej chwili zrobiło mi się gorąco. Justin usiadł na wannie i złapał mnie za dłonie. Delikatnym ruchem przyciągnął mnie do siebie. W tym momencie nasze twarze zbliżyły się. Pocałowaliśmy się, Justin objął mnie rękoma. Usiadłam mu od przodu na kolana. Czułam jego oddech, zapach jego ciała, to doprowadzało mnie do szaleństwa. Całując się zdjęłam t-shirt. Odchyliłam lekko głowę w jego stronę. Pocałunkiem delikatnie musnął moją szyje. Przez moje ciało przeszło przyjemne uczucie. Tego nie da się tak po prostu opisać. Całując mnie po szyi delikatnie dotykał moje nogi. Łapiąc go za rękę wstałam i przyciągnęłam go do siebie. Patrzyliśmy sobie głęboko w oczy. Objął mnie rękoma, czułam że złapał za stanik, delikatnie go odpiął. Wzięłam głęboki oddech. Spojrzałam na Justina, miał zamknięte oczy. Jednym ruchem zdjęłam z niego koszulkę. Otworzył oczy i znów patrzyliśmy w głąb siebie. Justin zdjął resztę rzeczy. Całując się nagle ktoś złapał za klamkę od drzwi do łazienki. Myślałam że padnę na zawał. Nie przypominam sobie żebym zostawiała otwarte drzwi. Po prostu nas zamurowało. Nagle ktoś powiedział:
-Isabell jesteś tam ?
-taak jestem! -głos aż mi drżał.
-Wszystko w porządku?
-Na pewno!
To był mój tata, powiedziałam cicho Justinowi. Był jakby zdezorientowany. Powiedziałam tacie że za 5 minut wyjdę. Nie mogłam powiedzieć tacie że jestem tu sama z chłopakiem. To by się źle skończyło. Powiedziałam Justinowi że ma siedzieć w łazience. Nagle tata podszedł do drzwi i zapytał:
-Bella z kim Ty rozmawiasz?! Jest ktoś tam z Tobą ? - mówił poddenerwowany.
-Tato rozmawiam przez telefon! -zgasiłam go tym.
Szybko się ubrałam. Zamoczyłam głowę w wannie aby tata się niczego nie domyślał. Justinowi kazałam stać za drzwiami w razie jakby tata chciał wejść do łazienki. Wyszłam z łazienki i poszłam do taty do pokoju, byłam wściekła... zepsuł taką wspaniałą chwilę. Przywitałam się z tatą, wypytywał co u mnie słychać i czy niczego mi nie brakuje. Tata opowiadał o swojej nowej pracy, powiedział też że przyjechał tylko po swoje pozostałe rzeczy. Zostawił mi pieniądze. Cały czas tata wypytywał mnie o rożne rzeczy. Minęło jakieś 40 minut a Justin siedział w łazience. Nagle tata wstał i pożegnał się ze mną, musiał jechać. Poszedł tylko do swojego pokoju, spakował swoje wszystkie rzeczy, przytuliłam go i pojechał. Po zamknięciu drzwi od razu pobiegłam do Justina. Siedział jakiś przybity... Usiadłam koło niego, dał mi całusa w policzek. Przytulił mnie do siebie. Siedzieliśmy na ziemi wtuleni w siebie. Powoli łazienka nabierała swoich naturalnych kolorów. świece zaczęły powoli gasnąć. Zanikał ten romantyczny nastrój. Siedzieliśmy tak już do rana. Bez słowa... Musiałam przysnąć, znalazłam się w łóżku w swoim pokoju, byłam nakryta kocem. Wstałam ale Justina już nie było. Na poduszce leżała kartka na której pisało:
Musiałem już iść, nie chciałem Cię budzić.
Mam coś do załatwienia.
Kocham Cię !
Justin
Ubrałam się i zaczęłam oglądać telewizje. Po jakimś czasie ktoś walił mocno w drzwi. Otworzyłam i nie wierzyłam własnym oczom. To był straszny widok. Justin stanął w drzwiach. Miał twarz rozciętą w trzech miejscach, z nosa leciała mu krew, pięści miał pokaleczone. Trzeba było to szybko opatrzeć , chciałam zadzwonić po pogotowie ale Justin się nie zgodził. Rany wyglądały na dość poważne, to nie były tylko jakieś małe powierzchowne otarcia. Wciągnęłam go do domu. Odruchowo zapytałam co się stało.
-Pokłóciliśmy się z Dylanem, później się pobiliśmy.
-Przecież to Twój przyjaciel! -krzyczałam !
-Pobiliśmy się o Ciebie!
Zrobiłam tylko wielkie oczy. Patrzyłam na niego z niedowierzaniem. Jak to o mnie?!- zapytałam. Miałam mieszane uczucia...
W jednej chwili zrobiło mi się gorąco. Justin usiadł na wannie i złapał mnie za dłonie. Delikatnym ruchem przyciągnął mnie do siebie. W tym momencie nasze twarze zbliżyły się. Pocałowaliśmy się, Justin objął mnie rękoma. Usiadłam mu od przodu na kolana. Czułam jego oddech, zapach jego ciała, to doprowadzało mnie do szaleństwa. Całując się zdjęłam t-shirt. Odchyliłam lekko głowę w jego stronę. Pocałunkiem delikatnie musnął moją szyje. Przez moje ciało przeszło przyjemne uczucie. Tego nie da się tak po prostu opisać. Całując mnie po szyi delikatnie dotykał moje nogi. Łapiąc go za rękę wstałam i przyciągnęłam go do siebie. Patrzyliśmy sobie głęboko w oczy. Objął mnie rękoma, czułam że złapał za stanik, delikatnie go odpiął. Wzięłam głęboki oddech. Spojrzałam na Justina, miał zamknięte oczy. Jednym ruchem zdjęłam z niego koszulkę. Otworzył oczy i znów patrzyliśmy w głąb siebie. Justin zdjął resztę rzeczy. Całując się nagle ktoś złapał za klamkę od drzwi do łazienki. Myślałam że padnę na zawał. Nie przypominam sobie żebym zostawiała otwarte drzwi. Po prostu nas zamurowało. Nagle ktoś powiedział:
-Isabell jesteś tam ?
-taak jestem! -głos aż mi drżał.
-Wszystko w porządku?
-Na pewno!
To był mój tata, powiedziałam cicho Justinowi. Był jakby zdezorientowany. Powiedziałam tacie że za 5 minut wyjdę. Nie mogłam powiedzieć tacie że jestem tu sama z chłopakiem. To by się źle skończyło. Powiedziałam Justinowi że ma siedzieć w łazience. Nagle tata podszedł do drzwi i zapytał:
-Bella z kim Ty rozmawiasz?! Jest ktoś tam z Tobą ? - mówił poddenerwowany.
-Tato rozmawiam przez telefon! -zgasiłam go tym.
Szybko się ubrałam. Zamoczyłam głowę w wannie aby tata się niczego nie domyślał. Justinowi kazałam stać za drzwiami w razie jakby tata chciał wejść do łazienki. Wyszłam z łazienki i poszłam do taty do pokoju, byłam wściekła... zepsuł taką wspaniałą chwilę. Przywitałam się z tatą, wypytywał co u mnie słychać i czy niczego mi nie brakuje. Tata opowiadał o swojej nowej pracy, powiedział też że przyjechał tylko po swoje pozostałe rzeczy. Zostawił mi pieniądze. Cały czas tata wypytywał mnie o rożne rzeczy. Minęło jakieś 40 minut a Justin siedział w łazience. Nagle tata wstał i pożegnał się ze mną, musiał jechać. Poszedł tylko do swojego pokoju, spakował swoje wszystkie rzeczy, przytuliłam go i pojechał. Po zamknięciu drzwi od razu pobiegłam do Justina. Siedział jakiś przybity... Usiadłam koło niego, dał mi całusa w policzek. Przytulił mnie do siebie. Siedzieliśmy na ziemi wtuleni w siebie. Powoli łazienka nabierała swoich naturalnych kolorów. świece zaczęły powoli gasnąć. Zanikał ten romantyczny nastrój. Siedzieliśmy tak już do rana. Bez słowa... Musiałam przysnąć, znalazłam się w łóżku w swoim pokoju, byłam nakryta kocem. Wstałam ale Justina już nie było. Na poduszce leżała kartka na której pisało:
Musiałem już iść, nie chciałem Cię budzić.
Mam coś do załatwienia.
Kocham Cię !
Justin
Ubrałam się i zaczęłam oglądać telewizje. Po jakimś czasie ktoś walił mocno w drzwi. Otworzyłam i nie wierzyłam własnym oczom. To był straszny widok. Justin stanął w drzwiach. Miał twarz rozciętą w trzech miejscach, z nosa leciała mu krew, pięści miał pokaleczone. Trzeba było to szybko opatrzeć , chciałam zadzwonić po pogotowie ale Justin się nie zgodził. Rany wyglądały na dość poważne, to nie były tylko jakieś małe powierzchowne otarcia. Wciągnęłam go do domu. Odruchowo zapytałam co się stało.
-Pokłóciliśmy się z Dylanem, później się pobiliśmy.
-Przecież to Twój przyjaciel! -krzyczałam !
-Pobiliśmy się o Ciebie!
Zrobiłam tylko wielkie oczy. Patrzyłam na niego z niedowierzaniem. Jak to o mnie?!- zapytałam. Miałam mieszane uczucia...
Rozdział 12
12 rodział .
Nie mogłam nic na to poradzić, w końcu jest w tym moja wina. Miałam zepsuty humor już do końca dnia. Nie mogłam się załamywać, wieczorem zadzwonił do mnie tata. Pytał czy u mnie wszystko w porządku, czy niczego mi nie brakuje. Mówił też że znalazł prace. Rozmawiając o nowej pracy z moim tatą usłyszałam że mam połączenie na drugiej linii. Powiedziałam tacie że oddzwonię do niego później. Dzwonił Dylan co było dziwne, myślałam że się na mnie obraził. Zapytał czy wpadnę z Emily na imprezę. Długo się nie zastanawiałam, zgodziłam się. Zadzwoniłam do Emi, ucieszyła się że razem wychodzimy. Emi przyszła do mnie godzinę przed imprezą. Wybrałyśmy ciuchy dla siebie. Emily założyła imitujące jeansy, t-shirt i parę dodatków. Ja założyłam krótkie szorty a do tego bluzkę bez ramion. Umalowałyśmy się. Zamówiłyśmy taksówkę i ruszyłyśmy na imprezkę. Weszłyśmy do knajpki Dylana, nie pomyślałam że Justin tu będzie. Bawił się ze swoją panienką. Jak ją widziałam robiło mi się nie dobrze. Usiadłam z Emi przy stole, poszłam zamówić coś do picia. Gdy Justin nie patrzył zerknęłam na niego... Co ja sobie myślałam? Że jak mnie zobaczy to wskoczy mi w ramiona ? To było nie do pomyślenia. Każda chwila przypomina mi ten czas w którym byłam z Justinem. Życie jest bezcennym darem który powinniśmy docenić. Ja po prostu straciłam swoją szansę. Nagle Justin zobaczył że się na niego patrzę, szybko odwróciłam głowę, zapłaciłam za napoje i poszłam do Emi. Zza moich pleców ktoś powiedział:
-Hej
Odwróciłam się i zobaczyłam Justina. Przywitał się z nami i usiadł do nas. Wydawało mi się to dziwne, przecież przyszedł z dziewczyną.
-Czy to Twoja nowa dziewczyna ? - zapytała Emi
-Nie...
Zgasił tym Emily. Mnie też to zdziwiło. Chwilkę z nami posiedział i poszedł do tej dziewczyny. Ja nie wiem kto to był i wolałam się nie dowiedzieć. Impreza szybko się skończyła. Wszyscy rozeszli się do domu, a ja z Emi chcieliśmy jeszcze posiedzieć. Ktoś wyłączył muzykę. Zrobiło się cicho. Przyszedł Dylan i wszystkich wygonił. Byłam padnięta... od razu położyłam się spać. Było bardzo rano i usłyszałam że ktoś dobija się do drzwi. Nie miałam zamiaru otwierać. Usłyszałam Justina ... zerwałam się z łóżka jak najszybciej to było możliwe. Ogarnęłam tylko fryzurę i otworzyłam drzwi. Zaprosiłam go do środka. Usiedliśmy na moim łóżku. Chwilę siedzieliśmy w milczeniu. Spojrzał mi w oczy niepewnym wzrokiem. Nie odzywałam się. Nagle powiedział:
-Wiesz że ja Cię kocham ? nie potrafię bez Ciebie żyć.
Łzy spływały mi po policzkach.
Chciałam coś powiedzieć ale przeszkodził mi w tym, zasłonił mi usta ręką.
-Kocham Cię i nigdy o Tobie nie zapomnę. Chcę z Tobą być.
Spojrzałam na niego... Myślałam że to tylko sen. Wtuliłam się w niego. Justin pocałował mnie w czoło. Nie miałam zamiaru go puszczać. Siedzieliśmy tak z 20 minut w milczeniu do puki nie zapytałam się:
-Kim jest ta dziewczyna z którą byłeś ?
-Ja z nią nie byłem.
-Kocham tylko Ciebie!
Lekko się uśmiechnęłam i przytuliłam go. Objął mnie rękoma. Nie obchodziła mnie tamta dziewczyna, obchodziło mnie jedynie to co jest teraz, i chciałam żeby tak zostało, żeby ta chwila trwała wiecznie. Justin powiedział mi że sprowadził się do swojego starego domu. Cały dzień przesiedziałam z Justinem. Opowiedziałam mu o swoich problemach, On również się wyżalił. W końcu jego problemy to tak jak moje. Justin jest częścią mnie. Bez niego nie istnieje. Zbliżał się wieczór a ja bardzo nie chciałam się z nim rozstawać. Zaproponowałam mu aby został na noc. Zgodził się, dałam mu tylko jakieś rzeczy taty. Poszłam z Justinem do łazienki, odkręciłam kurek i nalewałam wody do wanny. Staliśmy tak i patrzyliśmy się na siebie. Wystarczyła mi tylko jego obecność. Przy nim czuje się jak gwiazda która świeci najjaśniej. Wiem że przy nim jestem bezpieczna. Z Justinem czas tak szybko leciał że nie zauważyliśmy że wanna jest już całkiem pełna. Zakręciłam kran, wyszłam z łazienki. Minęło jakieś 10 minut a Justin mnie wołał. Stanęłam pod drzwiami do łazienki i spytałam o co chodzi. Nagle Justin otworzył drzwi. Łazienka była taka nastrojowa. W łazience panował półmrok, świece były dosłownie wszędzie. Rozejrzałam się jeszcze i zapytałam Justina co to ma znaczyć. Odpowiedział że przyszykował nam kąpiel. Spojrzałam na niego z niedowierzaniem. Wziął mnie za rękę i wprowadził do środka. Zamknął za nami drzwi i przekręcił klucz...
Nie mogłam nic na to poradzić, w końcu jest w tym moja wina. Miałam zepsuty humor już do końca dnia. Nie mogłam się załamywać, wieczorem zadzwonił do mnie tata. Pytał czy u mnie wszystko w porządku, czy niczego mi nie brakuje. Mówił też że znalazł prace. Rozmawiając o nowej pracy z moim tatą usłyszałam że mam połączenie na drugiej linii. Powiedziałam tacie że oddzwonię do niego później. Dzwonił Dylan co było dziwne, myślałam że się na mnie obraził. Zapytał czy wpadnę z Emily na imprezę. Długo się nie zastanawiałam, zgodziłam się. Zadzwoniłam do Emi, ucieszyła się że razem wychodzimy. Emi przyszła do mnie godzinę przed imprezą. Wybrałyśmy ciuchy dla siebie. Emily założyła imitujące jeansy, t-shirt i parę dodatków. Ja założyłam krótkie szorty a do tego bluzkę bez ramion. Umalowałyśmy się. Zamówiłyśmy taksówkę i ruszyłyśmy na imprezkę. Weszłyśmy do knajpki Dylana, nie pomyślałam że Justin tu będzie. Bawił się ze swoją panienką. Jak ją widziałam robiło mi się nie dobrze. Usiadłam z Emi przy stole, poszłam zamówić coś do picia. Gdy Justin nie patrzył zerknęłam na niego... Co ja sobie myślałam? Że jak mnie zobaczy to wskoczy mi w ramiona ? To było nie do pomyślenia. Każda chwila przypomina mi ten czas w którym byłam z Justinem. Życie jest bezcennym darem który powinniśmy docenić. Ja po prostu straciłam swoją szansę. Nagle Justin zobaczył że się na niego patrzę, szybko odwróciłam głowę, zapłaciłam za napoje i poszłam do Emi. Zza moich pleców ktoś powiedział:
-Hej
Odwróciłam się i zobaczyłam Justina. Przywitał się z nami i usiadł do nas. Wydawało mi się to dziwne, przecież przyszedł z dziewczyną.
-Czy to Twoja nowa dziewczyna ? - zapytała Emi
-Nie...
Zgasił tym Emily. Mnie też to zdziwiło. Chwilkę z nami posiedział i poszedł do tej dziewczyny. Ja nie wiem kto to był i wolałam się nie dowiedzieć. Impreza szybko się skończyła. Wszyscy rozeszli się do domu, a ja z Emi chcieliśmy jeszcze posiedzieć. Ktoś wyłączył muzykę. Zrobiło się cicho. Przyszedł Dylan i wszystkich wygonił. Byłam padnięta... od razu położyłam się spać. Było bardzo rano i usłyszałam że ktoś dobija się do drzwi. Nie miałam zamiaru otwierać. Usłyszałam Justina ... zerwałam się z łóżka jak najszybciej to było możliwe. Ogarnęłam tylko fryzurę i otworzyłam drzwi. Zaprosiłam go do środka. Usiedliśmy na moim łóżku. Chwilę siedzieliśmy w milczeniu. Spojrzał mi w oczy niepewnym wzrokiem. Nie odzywałam się. Nagle powiedział:
-Wiesz że ja Cię kocham ? nie potrafię bez Ciebie żyć.
Łzy spływały mi po policzkach.
Chciałam coś powiedzieć ale przeszkodził mi w tym, zasłonił mi usta ręką.
-Kocham Cię i nigdy o Tobie nie zapomnę. Chcę z Tobą być.
Spojrzałam na niego... Myślałam że to tylko sen. Wtuliłam się w niego. Justin pocałował mnie w czoło. Nie miałam zamiaru go puszczać. Siedzieliśmy tak z 20 minut w milczeniu do puki nie zapytałam się:
-Kim jest ta dziewczyna z którą byłeś ?
-Ja z nią nie byłem.
-Kocham tylko Ciebie!
Lekko się uśmiechnęłam i przytuliłam go. Objął mnie rękoma. Nie obchodziła mnie tamta dziewczyna, obchodziło mnie jedynie to co jest teraz, i chciałam żeby tak zostało, żeby ta chwila trwała wiecznie. Justin powiedział mi że sprowadził się do swojego starego domu. Cały dzień przesiedziałam z Justinem. Opowiedziałam mu o swoich problemach, On również się wyżalił. W końcu jego problemy to tak jak moje. Justin jest częścią mnie. Bez niego nie istnieje. Zbliżał się wieczór a ja bardzo nie chciałam się z nim rozstawać. Zaproponowałam mu aby został na noc. Zgodził się, dałam mu tylko jakieś rzeczy taty. Poszłam z Justinem do łazienki, odkręciłam kurek i nalewałam wody do wanny. Staliśmy tak i patrzyliśmy się na siebie. Wystarczyła mi tylko jego obecność. Przy nim czuje się jak gwiazda która świeci najjaśniej. Wiem że przy nim jestem bezpieczna. Z Justinem czas tak szybko leciał że nie zauważyliśmy że wanna jest już całkiem pełna. Zakręciłam kran, wyszłam z łazienki. Minęło jakieś 10 minut a Justin mnie wołał. Stanęłam pod drzwiami do łazienki i spytałam o co chodzi. Nagle Justin otworzył drzwi. Łazienka była taka nastrojowa. W łazience panował półmrok, świece były dosłownie wszędzie. Rozejrzałam się jeszcze i zapytałam Justina co to ma znaczyć. Odpowiedział że przyszykował nam kąpiel. Spojrzałam na niego z niedowierzaniem. Wziął mnie za rękę i wprowadził do środka. Zamknął za nami drzwi i przekręcił klucz...
Rozdział 11
11 rozdział .
To była moja wina. Jeszcze do tego ta akcja z Dylanem. Jeśli on mu to powiedział ? Nie miałam odwagi spojrzeć w oczy Justinowi. Musiałam poczekać na odpowiedni moment, a jak na razie nie byłam na to gotowa. Próbowałam parę razy się do niego dodzwonić ale bez skutku... Telefon był cały czas wyłączony. Musiałam się z tym pogodzić, to była tylko i wyłącznie moja wina. Każda rzecz przypominała mi Justina. Myślałam że to już koniec... a teraz on jest tak blisko ale nie mogę go mieć.
2 dni później...
Minęły tylko dwa dni a dla mnie to jak cała wieczność. Im dłużej zwlekałam tym było gorzej. Nie dość że moje mama nie żyje to jeszcze to. Postanowiłam że przejdę się do Justina. Serce podpowiadało mi że muszę to zrobić. Zebrałam się i poszłam do niego. Był tylko jeden mały problem... Dylan. Justin był u Dylana, sprzedał swój dom. Ręce całe mi drżały. Zapukałam do drzwi. Otworzył Dylan:
-Czego chcesz ?
-Przyszłam do Justina !
-Pomyślałaś że może on nie chce z tobą rozmawiać ?!
Zgasił mnie tym... Nagle kontem oka zauważyłam Justina. Pchnęłam z całej siły Dylana i pobiegłam do Justina. Spojrzał mi głęboko w oczy jakby z nienawiścią. Poczułam że ktoś mnie odciąga... to był Dylan.
-Dobra puść ją... - powiedział Justin.
Dylan mnie puścił.
-Zostaw nas na chwilę samych - odparł.
Nie wiedziałam czego mam się spodziewać. Usiedliśmy, Justin powiedział :
-Czemu nie dałaś mi nic wytłumaczyć ?
-to nie tak ... -zaczęłam płakać
Justin otarł mi łzy. Patrzyłam mu głęboko w oczy, w świetle miały kolor turkusowy.
-wiesz że ja Cię kocham ?
-ja też Cię kocham.
uśmiechnęłam się lekko. Chciałam go przytulić, kiedy się do niego zbliżyłam Justin wstał. Jakby nie chciał...
-Kocham Cię, to nie znaczy że Ci wybaczyłem... Zraniłaś mnie. Nie da się tego od tak zapomnieć.
łza spłynęła mi po policzku. Nie byłam w stanie niczego już powiedzieć, po prostu wyszłam. Miałam wielką się na niego rzucić i pocałować, tak mi tego brakowało...
***
Będąc w domu starałam się o tym nie myśleć. Miałam i tak już dość problemów. Rano dostałam jakąś przesyłkę to była wiadomość od taty. Wysłał mi też pieniądze. Musiałam zrobić coś dla siebie wiec zadzwoniłam po Emily i pojechałyśmy razem na zakupy. Chciałam zapomnieć chodź na chwilę o moich problemach. Emily mnie bardzo wspierała. To dodało mi otuchy. Emi jest moją bratnią duszą nie wiem co bym bez niej zrobiła. Objechałyśmy chyba wszystkie galerie. Wyszalałyśmy się trochę. Wychodząc z jednego sklepu spotkałam Justina. Chyba mnie nie widział. Nie wiedziałam czy mam do niego podejść. W końcu po krótkim namyśle podeszłam do niego.
-Cześć co słychać ? - zapytałam
-W porządku. A co u Ciebie ?
-Może być
-No to dobrze ! - uśmiechnął się do mnie.
Jakiś czas ze sobą rozmawialiśmy. Poczułam że nasza znajomość się odnawia. Nagle jakaś dziewczyna podeszła do Justina.
-Kochanie możemy już iść. -powiedziała nieznajoma do Justina
Myślałam że coś mnie trafi... Miałam ochotę jej wydrapać oczy. A Justinowi najchętniej bym strzeliła.
-Na razie - powiedział Justin machając.
Miałam już łzy w oczach. Myślałam że już będzie dobrze. Nie miałam ochoty już nigdzie iść. Pociągnęłam Emi za rękę i wyszłyśmy chwile za nimi. Szłyśmy i tak w tym samym kierunku. Nagle Justin z tą dziewczyną zatrzymali się. Nagle Emi mnie pociągnęła w drugą stronę. Nie wiedziałam o co jej chodzi. Szybkim ruchem odwróciłam się z powrotem... Oni się całowali...
To była moja wina. Jeszcze do tego ta akcja z Dylanem. Jeśli on mu to powiedział ? Nie miałam odwagi spojrzeć w oczy Justinowi. Musiałam poczekać na odpowiedni moment, a jak na razie nie byłam na to gotowa. Próbowałam parę razy się do niego dodzwonić ale bez skutku... Telefon był cały czas wyłączony. Musiałam się z tym pogodzić, to była tylko i wyłącznie moja wina. Każda rzecz przypominała mi Justina. Myślałam że to już koniec... a teraz on jest tak blisko ale nie mogę go mieć.
2 dni później...
Minęły tylko dwa dni a dla mnie to jak cała wieczność. Im dłużej zwlekałam tym było gorzej. Nie dość że moje mama nie żyje to jeszcze to. Postanowiłam że przejdę się do Justina. Serce podpowiadało mi że muszę to zrobić. Zebrałam się i poszłam do niego. Był tylko jeden mały problem... Dylan. Justin był u Dylana, sprzedał swój dom. Ręce całe mi drżały. Zapukałam do drzwi. Otworzył Dylan:
-Czego chcesz ?
-Przyszłam do Justina !
-Pomyślałaś że może on nie chce z tobą rozmawiać ?!
Zgasił mnie tym... Nagle kontem oka zauważyłam Justina. Pchnęłam z całej siły Dylana i pobiegłam do Justina. Spojrzał mi głęboko w oczy jakby z nienawiścią. Poczułam że ktoś mnie odciąga... to był Dylan.
-Dobra puść ją... - powiedział Justin.
Dylan mnie puścił.
-Zostaw nas na chwilę samych - odparł.
Nie wiedziałam czego mam się spodziewać. Usiedliśmy, Justin powiedział :
-Czemu nie dałaś mi nic wytłumaczyć ?
-to nie tak ... -zaczęłam płakać
Justin otarł mi łzy. Patrzyłam mu głęboko w oczy, w świetle miały kolor turkusowy.
-wiesz że ja Cię kocham ?
-ja też Cię kocham.
uśmiechnęłam się lekko. Chciałam go przytulić, kiedy się do niego zbliżyłam Justin wstał. Jakby nie chciał...
-Kocham Cię, to nie znaczy że Ci wybaczyłem... Zraniłaś mnie. Nie da się tego od tak zapomnieć.
łza spłynęła mi po policzku. Nie byłam w stanie niczego już powiedzieć, po prostu wyszłam. Miałam wielką się na niego rzucić i pocałować, tak mi tego brakowało...
***
Będąc w domu starałam się o tym nie myśleć. Miałam i tak już dość problemów. Rano dostałam jakąś przesyłkę to była wiadomość od taty. Wysłał mi też pieniądze. Musiałam zrobić coś dla siebie wiec zadzwoniłam po Emily i pojechałyśmy razem na zakupy. Chciałam zapomnieć chodź na chwilę o moich problemach. Emily mnie bardzo wspierała. To dodało mi otuchy. Emi jest moją bratnią duszą nie wiem co bym bez niej zrobiła. Objechałyśmy chyba wszystkie galerie. Wyszalałyśmy się trochę. Wychodząc z jednego sklepu spotkałam Justina. Chyba mnie nie widział. Nie wiedziałam czy mam do niego podejść. W końcu po krótkim namyśle podeszłam do niego.
-Cześć co słychać ? - zapytałam
-W porządku. A co u Ciebie ?
-Może być
-No to dobrze ! - uśmiechnął się do mnie.
Jakiś czas ze sobą rozmawialiśmy. Poczułam że nasza znajomość się odnawia. Nagle jakaś dziewczyna podeszła do Justina.
-Kochanie możemy już iść. -powiedziała nieznajoma do Justina
Myślałam że coś mnie trafi... Miałam ochotę jej wydrapać oczy. A Justinowi najchętniej bym strzeliła.
-Na razie - powiedział Justin machając.
Miałam już łzy w oczach. Myślałam że już będzie dobrze. Nie miałam ochoty już nigdzie iść. Pociągnęłam Emi za rękę i wyszłyśmy chwile za nimi. Szłyśmy i tak w tym samym kierunku. Nagle Justin z tą dziewczyną zatrzymali się. Nagle Emi mnie pociągnęła w drugą stronę. Nie wiedziałam o co jej chodzi. Szybkim ruchem odwróciłam się z powrotem... Oni się całowali...
środa, 18 stycznia 2012
Rozdział 10
10 rozdział .
Wahałam się, nie miałam zamiaru z nim gadać. To i tak było bez sensu, tyle przykrości mnie już spotkało. Odrzuciłam połączenie, nie minęło nawet 10 sekund a Justin znów dzwonił. Odrzuciłam chyba z 10 połączeń. Nie dawał mi spokoju... przez cały czas odrzucałam go, za którymś razem przez pomyłkę odebrałam.
-Bella posłuchaj mnie!
-Nie! skrzywdziłeś mnie, nie chcę z Tobą gadać !
-Ale Ty nic nie rozumiesz!
w tym momencie rozłączyłam się. Wyłączyłam mój telefon. Wspomnienia wróciły... Łzy spłynęły mi po policzkach.
***
Zadzwoniłam po Dylana, nie chciałam być teraz sama, on jedyny mnie rozumie i wie co teraz czuję. Posprzątałam trochę w domu, był lekki bałagan. Musiałam pogodzić się z tym że teraz sama będę tu mieszkać. Ta myśl mnie przerastała. Niestety życie toczy się dalej a ja nie mogę zatrzymać się w miejscu. Starałam się o tym jak najmniej myśleć. Przyszedł Dylan, przywitałam się z nim i podałam coś do picia. Poszliśmy do mojego pokoju. Zapytał co się dzieje. Opowiedziałam mu o wszystkich moich problemach. Przytulił mnie do siebie. Podziękowałam mu za to że jest. Nagle poczułam że dotyka moje kolano. Ciarki przeszły mi po całym ciele. Pocałowałam go w usta. Odwzajemnił pocałunek. Szybkim ruchem pociągnęłam go do pozycji leżącej. Spojrzał mi głęboko w oczy.
-Chcesz tego? Co z Justinem ? - zapytał odsuwając się.
-Justin dla mnie nie istnieje - powiedziałam cicho
W głębi duszy to nie była prawda. Ale bardzo mnie zranił. Fakt kochałam go nadal ale chciałam o nim jak najszybciej zapomnieć.
Dylan zaczął całować mnie po szyi, zdjęłam jego koszulę. Objęłam jego ciało rękoma.
Dylan wsunął rękę pod mój t-shirt, szybkim ruchem zdjął go ze mnie. Zdjęłam mu spodnie, wyskoczyłam z bielizny. Czułam jego bliskość, cały czas się całowaliśmy, gdy Dylan się rozebrał i położył się na mnie głośno krzyknęłam. W mojej wyobraźni pojawiła się mama. Zrozumiałam że nie mogę tego zrobić. Z całej siły zepchnęłam go z siebie. Spojrzał na mnie i już go nie było. Wyszedł tak szybko...
Zaczęłam płakać, co ja chciałam zrobić? Usiadłam na łóżku i podkuliłam nogi, oplotłam je rękoma. Siedziałam płacząc i myśląc po co mi to było. Dylan musiał być na mnie wkurzony. To ja byłam winna, chciałam go tylko wykorzystać.
***
Rano musiałam zadzwonić do Dylana, chciałam go przeprosić. Niestety ale nie odbierał telefon, musiałam się wybrać do niego osobiście. Idąc układałam sobie w głowie co mu powiem, to było trudne. Zapukałam do drzwi, w jednej chwili chciałam się wycofać... zrobiłam to odwróciłam chciałam iść. Zrobiłam wielki krok i poczułam że ktoś złapał mnie za rękę. To był Dylan... Kazał mi wejść do środka. Najdziwniejsze było to że nie był specjalnie wkurzony. Poszliśmy do jego pokoju, powiedziałam mu co myślę o tym co stało się w wczoraj. Roześmiał mi się w twarz. Zapytałam czy nie jesteś na mnie wkurzony, odpowiedział że nie, że mam poważniejszy problem. Nie wiedziałam o co mu chodzi. Powiedziałam że ma mi to wszystko wyjaśnić.
-Dobrze powiem Ci, -powiedział z uśmiechem.
Justin Cię nie zdradził. Gdybyś go tylko wysłuchała... Zraniłaś go wiesz ?
-jaa ? - krzyknęłam mocno wkurzona ?
-nie przerywaj !
Mówił Ci coś kiedykolwiek o swoich rodzinach ?
-nie.
Właśnie w tym tkwi problem.
Justin został zabrany swoim rodzicom, nie wiadomo z jakich przyczyn, wiem tylko że gdy on się urodził byli jeszcze młodzi. Niedawno dostał list w którym napisali jego rodzice. Justin myślał że oni nie żyją. Wziął pierwszy lepszy samolot i poleciał do nich. Dlatego się z nami nie pożegnał. A gdybyś odbierała telefony od niego to nie doszło by do tego.
- może i to prawda a jak wytłumaczysz to że się z kimś obściskiwał ? - krzyczałam
To była jego mama. Ona jest bardzo młoda. A Ty byś nie chciała poznać swojej rodziny ? To było dla niego ważne! A Ty mu nie pozwoliłaś nic wyjaśnić.
Łzy spływały mi po policzkach a serce waliło jak oszalałe. Nagle do Pokoju Dylana wszedł Justin. Nawet na mnie nie spojrzał, tak jak bym była niewidzialna. Dylan kazał mi się wynosić. Justin nie chciał już ze mną rozmawiać. Myślałam że to ona mnie zdradził, wyszło na to ze ja jestem ta zła i dobrze o tym wiedziałam. Zadawałam sobie pytanie czemu nie dałam mu niczego wyjaśnić. Było tyle okazji ale ja je straciłam. Całą drogę do domu płakałam. Gdy się uspokoiłam wzięłam telefon do ręki i wybrałam numer do Justina. Miał wyłączony... czułam się strasznie.
Wahałam się, nie miałam zamiaru z nim gadać. To i tak było bez sensu, tyle przykrości mnie już spotkało. Odrzuciłam połączenie, nie minęło nawet 10 sekund a Justin znów dzwonił. Odrzuciłam chyba z 10 połączeń. Nie dawał mi spokoju... przez cały czas odrzucałam go, za którymś razem przez pomyłkę odebrałam.
-Bella posłuchaj mnie!
-Nie! skrzywdziłeś mnie, nie chcę z Tobą gadać !
-Ale Ty nic nie rozumiesz!
w tym momencie rozłączyłam się. Wyłączyłam mój telefon. Wspomnienia wróciły... Łzy spłynęły mi po policzkach.
***
Zadzwoniłam po Dylana, nie chciałam być teraz sama, on jedyny mnie rozumie i wie co teraz czuję. Posprzątałam trochę w domu, był lekki bałagan. Musiałam pogodzić się z tym że teraz sama będę tu mieszkać. Ta myśl mnie przerastała. Niestety życie toczy się dalej a ja nie mogę zatrzymać się w miejscu. Starałam się o tym jak najmniej myśleć. Przyszedł Dylan, przywitałam się z nim i podałam coś do picia. Poszliśmy do mojego pokoju. Zapytał co się dzieje. Opowiedziałam mu o wszystkich moich problemach. Przytulił mnie do siebie. Podziękowałam mu za to że jest. Nagle poczułam że dotyka moje kolano. Ciarki przeszły mi po całym ciele. Pocałowałam go w usta. Odwzajemnił pocałunek. Szybkim ruchem pociągnęłam go do pozycji leżącej. Spojrzał mi głęboko w oczy.
-Chcesz tego? Co z Justinem ? - zapytał odsuwając się.
-Justin dla mnie nie istnieje - powiedziałam cicho
W głębi duszy to nie była prawda. Ale bardzo mnie zranił. Fakt kochałam go nadal ale chciałam o nim jak najszybciej zapomnieć.
Dylan zaczął całować mnie po szyi, zdjęłam jego koszulę. Objęłam jego ciało rękoma.
Dylan wsunął rękę pod mój t-shirt, szybkim ruchem zdjął go ze mnie. Zdjęłam mu spodnie, wyskoczyłam z bielizny. Czułam jego bliskość, cały czas się całowaliśmy, gdy Dylan się rozebrał i położył się na mnie głośno krzyknęłam. W mojej wyobraźni pojawiła się mama. Zrozumiałam że nie mogę tego zrobić. Z całej siły zepchnęłam go z siebie. Spojrzał na mnie i już go nie było. Wyszedł tak szybko...
Zaczęłam płakać, co ja chciałam zrobić? Usiadłam na łóżku i podkuliłam nogi, oplotłam je rękoma. Siedziałam płacząc i myśląc po co mi to było. Dylan musiał być na mnie wkurzony. To ja byłam winna, chciałam go tylko wykorzystać.
***
Rano musiałam zadzwonić do Dylana, chciałam go przeprosić. Niestety ale nie odbierał telefon, musiałam się wybrać do niego osobiście. Idąc układałam sobie w głowie co mu powiem, to było trudne. Zapukałam do drzwi, w jednej chwili chciałam się wycofać... zrobiłam to odwróciłam chciałam iść. Zrobiłam wielki krok i poczułam że ktoś złapał mnie za rękę. To był Dylan... Kazał mi wejść do środka. Najdziwniejsze było to że nie był specjalnie wkurzony. Poszliśmy do jego pokoju, powiedziałam mu co myślę o tym co stało się w wczoraj. Roześmiał mi się w twarz. Zapytałam czy nie jesteś na mnie wkurzony, odpowiedział że nie, że mam poważniejszy problem. Nie wiedziałam o co mu chodzi. Powiedziałam że ma mi to wszystko wyjaśnić.
-Dobrze powiem Ci, -powiedział z uśmiechem.
Justin Cię nie zdradził. Gdybyś go tylko wysłuchała... Zraniłaś go wiesz ?
-jaa ? - krzyknęłam mocno wkurzona ?
-nie przerywaj !
Mówił Ci coś kiedykolwiek o swoich rodzinach ?
-nie.
Właśnie w tym tkwi problem.
Justin został zabrany swoim rodzicom, nie wiadomo z jakich przyczyn, wiem tylko że gdy on się urodził byli jeszcze młodzi. Niedawno dostał list w którym napisali jego rodzice. Justin myślał że oni nie żyją. Wziął pierwszy lepszy samolot i poleciał do nich. Dlatego się z nami nie pożegnał. A gdybyś odbierała telefony od niego to nie doszło by do tego.
- może i to prawda a jak wytłumaczysz to że się z kimś obściskiwał ? - krzyczałam
To była jego mama. Ona jest bardzo młoda. A Ty byś nie chciała poznać swojej rodziny ? To było dla niego ważne! A Ty mu nie pozwoliłaś nic wyjaśnić.
Łzy spływały mi po policzkach a serce waliło jak oszalałe. Nagle do Pokoju Dylana wszedł Justin. Nawet na mnie nie spojrzał, tak jak bym była niewidzialna. Dylan kazał mi się wynosić. Justin nie chciał już ze mną rozmawiać. Myślałam że to ona mnie zdradził, wyszło na to ze ja jestem ta zła i dobrze o tym wiedziałam. Zadawałam sobie pytanie czemu nie dałam mu niczego wyjaśnić. Było tyle okazji ale ja je straciłam. Całą drogę do domu płakałam. Gdy się uspokoiłam wzięłam telefon do ręki i wybrałam numer do Justina. Miał wyłączony... czułam się strasznie.
Subskrybuj:
Posty (Atom)